Lokalna specyfika

W tym rozdartym wewnętrzną wojną kraju klęska przytrafiła się akurat regionom pozostającym w opozycji do reżimu, reżim więc uznał, że nie trzeba przesadnie wyrywać się z pomocą. Oczywiście pomoc ta różnymi kanałami i tak docierała, ale wiadomo – nie wszędzie i nie tyle, ile trzeba. W Turcji katastrofa też wzmogła społeczne napięcie. Po pierwsze, między samymi Turkami, brutalną siłą zapewniającymi sobie dostęp do darów i zapasów w sklepach. Po drugie, między Turkami a Kurdami, kradli bowiem ponoć jedni i drudzy, ale pierwsi oskarżyli drugich o to, że zamiast żywności, której grabież jest jakoś zrozumiała, ci skupić się mieli na sprzęcie AGD i RTV. Cóż, brzmi to znajomo, zawsze ktoś będzie miał do kogoś pretensje, konflikty narodowościowe, te żywe od lat i zadawnione, też nie pomagają. Trzeci spór rozgrzewa się na linii władza–obywatele, ponieważ wielu dramatów można było uniknąć, gdyby tylko trzymano się takiego banału jak normy budowlane. Tymczasem w Turcji, na terenach zagrożonych wstrząsami, można było wybudować dom niespełniający norm, a potem zalegalizować go bez poprawek, za kasę. Widać tak było taniej, a cenę zapłacił ktoś inny, niewiele później, ale dużo wyższą. W mieście Erznin, gdzie burmistrz był pewnie nieraz przeklinanym przez wielu legalistą, nie ma ofiar, a zniszczenia są dużo mniejsze. Czy u nas tak się nie robi? Choćby część wątków afery melioracyjnej dotyczy właśnie takich spraw, tyle że na terenach zalewowych. W Korei Południowej podobne skandale kosztowały utratę władzy przez ekipę byłego prezydenta, w Turcji mogą kosztować Erdoğana przegrane wybory. I tylko u nas jakoś trudno doczekać się kary czy to w sądzie, czy tylko w życiu politycznym.

 

Źródło: Gazeta Polska