Klasyka aktywizmu zweryfikowana
Nasze państwo stanęło na głowie. Nie twierdzę, że dopiero po 15 października. Faktycznie działo się to już wcześniej. I nie jest to bynajmniej winą tylko polityków – chociaż ich najbardziej – ale również obywateli.
Powódź to zjawisko nagłe, ale nie jest zaskoczeniem. One się po prostu zdarzają i nie są niczym nadzwyczajnym. Człowiek myślący powinien o tym pamiętać. Władza zaś musi to wiedzieć. Dlatego też powinny działać plany zagospodarowania przestrzennego z czytelną strategią na wypadek zalania, niezależnie od głosu obywateli i różnych aktywistów. Bo ci ostatni przekonywali, że powodzi nie będzie, gdyż grożą nam susze. Budowanie suchych zbiorników to absurd – wrzeszczeli. Wspierała ich w tym posłanka KO Monika Wielichowska. No i co teraz? Natychmiast przestawiono wajchę. Wprawdzie wnioskowaliśmy o zarzucanie inwestycji, ale przecież nie musieliście nas słuchać i mogliście zrobić na odwrót. Wypinali pierś do orderów, gdy wstrzymywali budowę, ale kiedy za to trzeba brać odpowiedzialność, to odpierają zarzuty, że nie oni. To klasyka aktywizmu. Tak samo będą gadać podczas pożarów, które powstaną, gdy już wprowadzą wymarzoną przez siebie gospodarkę leśną. Też będą pytać: po co nas słuchaliście? I krzyczeć: to wasza wina!
Źródło: Gazeta Polska Codziennie
