Przyroda na wyciągnięcie ręki: Co wiesz o... droździe śpiewaku?

Masa ciała ptaka wynosi od 50 do 107 gramów. Zarówno samiec, jak i samica są ubarwione jednakowo. Młode podobne do osobników dojrzałych, jednak różnią się płowożółtymi lub pomarańczowymi smugami na grzbiecie i pokrywach skrzydłowych. 

Drozd śpiewak zwykle gniazduje w lesie o gęstym podszycie, w pobliżu otwartych przestrzeni, od świerkowych monokultur po bogate w różne gatunki lasy łęgowe. W Polsce gnieździ się także w ogrodach, zadrzewionych cmentarzach dużych miast i parkach. Drozd śpiewak zaczął pojawiać się w pobliżu siedzib ludzkich ponad sto lat temu, lecz tylko wyjątkowo zdarza się mu zakładać gniazda na budynkach. W górach występuje po górną granicę pasma lasów.

Drozd jest gatunkiem wszystkożernym. Żywi się bezkręgowcami, głównie dżdżownicami i ślimakami, jak również owocami miękkimi i jagodami. Latem żywiąc się owocami jemioły uczestniczy w jej rozsiewaniu się. Drozd wyszukuje ofiary za pomocą zmysłu wzroku, poszukuje zdobyczy rozgrzebując ściółkę.

Ślimaki stanowią ważny składnik jego pożywienia, zwłaszcza w czasie suszy lub surowej pogody, kiedy trudno jest mu znaleźć inny pokarm. Drozd używa wybranego przez siebie kamienia jako „kowadła”, na którym rozbija zewnętrzne szkielety ślimaków, zanim wydobędzie ich miękkie ciało, które czyści na ziemi przed spożyciem. Młode ptaki początkowo potrząsają muszlami brzuchonogów i bawią się nimi, zanim nauczą się używać kamienia jako narzędzia do rozbijania. Niektóre drozdy na obszarach miejskich są zabijane przez samochody, gdy próbują wykorzystać twardą powierzchnię dróg do rozbicia muszli ślimaków. Pisklęta karmione są głównie pokarmem pochodzenia zwierzęcego, takim jak robaki, ślimaki i larwy owadów. 

Drozd śpiewak zwykle nie przebywa w stadach, pomimo iż kilka ptaków może nocować wspólnie zimą lub przebywać w swym pobliżu w siedliskach zasobnych w pożywienie. W odróżnieniu od ptaków bardziej koczowniczych, kwiczoła i droździka, drozd śpiewak ma skłonności do regularnego powracania do tych samych zimowisk. To monogamiczny, terytorialny gatunek.

Samce ponownie ustanawiają swoje terytoria rozrodcze i zaczynają śpiewać, gdy tylko do nich powrócą. Natomiast na obszarach o łagodniejszym klimacie, gdzie niektóre ptaki przebywają przez cały rok, samce pozostają na swoich terytoriach, śpiewając okresowo. Samica może przebywać osobno w swoim zimowisku, ponieważ sezon lęgowy zaczyna się wczesną wiosną.

Podczas migracji drozd śpiewak podróżuje głównie w nocy. Lata w rozproszonych stadach, często nawołuje, by utrzymać kontakt z innymi osobnikami. Migracja może rozpocząć się na obszarach najbardziej wysuniętych na wschód i północ już pod koniec sierpnia, ale większość ptaków, które do przebycia mają krótszą trasę, zaczynają wędrówkę na południe od września do połowy grudnia. Jednak ciężkie warunki pogodowe mogą zmusić ptaki do wyruszenia nieco później. Migracja powrotna trwa od połowy lutego do maja.

W razie spłoszenia lub w locie wydaje krótki, ostry odgłos, który na czas migracji zastępuje wysokim, bardziej piskliwym. Piosenka samca, dobiegająca z dachów, drzew albo innych dogodnych, położonych wysoko miejsc jest głośna i melodyjna. Cechą charakterystyczną ptaka jest powtarzanie każdej muzycznej frazy od dwóch do czterech razy i przeplatanie piosenki zgrzytliwymi tonami. Do śpiewu wplata różne motywy. Pojedynczy samiec może mieć w swoim repertuarze powyżej 100 zwrotów, wiele z nich zapożycza od swoich rodziców i innych ptaków. Naśladownictwo może obejmować również dźwięki emitowane przez rzeczy, takie jak np. telefon. Drozd śpiewak kopiuje także odgłosy ptaków żyjących w niewoli, włączając w to tak egzotyczne gatunki. W trakcie wykonywania swej melodii zwykle jest usadowiony na najwyższych punktach występujących na obszarze swego terytorium.

Samica drozda śpiewaka buduje schludne gniazdo w kształcie czarki, pokryte błotem i suchą trawą, umiejscowione na krzewach, drzewach (najczęściej iglastych) lub pnączach. Składa cztery lub pięć jasnych, błyszczących, niebieskich jaj, pokrytych miejscowo czarnymi lub fioletowymi plamami. Samica wysiaduje je samodzielnie przez 10–17 dni, po wykluciu podobna ilość czasu upływa na opierzenie się młodych. W ciągu roku ptaki wyprowadzają dwa, trzy lęgi, choć na północy odchowują pisklęta raz do roku. Początek lęgów jest zdeterminowany w pewnym stopniu przez pogodę, która może przyśpieszyć, bądź opóźnić je o kilka dni.

Drozd śpiewak żyje zwykle około trzech lat, jednak maksymalny udokumentowany wiek to 10 lat i 8 miesięcy.

Swoje jaja podrzucają do gniazda drozda kukułki, jednak jest to zjawisko bardzo rzadkie, ponieważ drozd rozpoznaje kukułcze jaja. Jednak w przeciwieństwie do kosa nie wykazuje agresji wobec dorosłej kukułki. 

Ptak bywa atakowany przez zewnętrzne i wewnętrzne pasożyty. Drozdy mogą być zabijane przez koty, pójdźki i krogulce, a ich jaja i pisklęta zabierane przez sroki, sójki i wiewiórki szare. 
Ptak ma szeroki zakres występowania, szacowany na 10 milionów kilometrów kwadratowych, wielkość populacji określa się na 40–71 milionów osobników w samej Europie.

Drozdy były chwytane przez ludzi dla pożywienia już 12 000 lat temu. Polowania odbywają się nadal na terenach wokół Morza Śródziemnego. Gatunek jest zazwyczaj łapany w Hiszpanii, ponieważ migruje przez ten kraj. Ludzie często korzystają z lepów na drobne ptaki, których używanie, choć zakazane przez Unię Europejską, jest jeszcze tolerowane w Walencji. 

Do co najmniej XIX wieku drozdy śpiewaki były często trzymane w klatkach, ze względu na melodyjny głos.

Ptak jest również obecny w godle klubu piłkarskiego West Bromwich Albion Football Club. Starsza wersja godła ukazuje go siedzącego na gałązce głogu na tle biało-niebieskich pasów. Nowsza wersja różni się jedynie detalami – u stóp drozda znajdują się trzy liście i trzy owoce głogu. Umieszczono go tam, ze względu na fakt trzymania żywego drozda w klatce w pubie wykorzystywanym przez klub. Także sami zawodnicy, West Bromwich Albion, otrzymali przydomek Drozdy.

 

 

Źródło: niezalezna.pl

 

#Drozd śpiewak #przyroda #natura #ciekawostki