Nietknięte rozkładem ciało św. Cecylii
W bazylice św. Cecylii na rzymskim Zatybrzu umieszczono pod ołtarzem niezwykłą rzeźbę. Przedstawia ona świętą leżącą na boku, z niewidoczną twarzą obróconą do ziemi, cała przykryta delikatnym całunem. To dzieło rzeźbiarza Stefano Maderno, który uczestniczył w otwarciu grobowca Cecylii w 1599 roku i rok później wyrzeźbił jej ciało dokładnie w takiej pozycji, w jakiej zostało znalezione. „Oto nadobne ciało świątobliwej dziewicy Cecylii, którą sam ujrzałem spoczywającą w grobie. Dla Ciebie wiernie utrwaliłem w marmurze niewinne oblicze i figurę Świętej” – taką inskrypcję umieścił artysta na monumencie.
Cecylia, urodziła się w III wieku, w rodzinie rzymskich patrycjuszy. Jako chrześcijanka złożyła śluby czystości, ale rodzice zmusili ją do ślubu z pewnym młodym mężczyzną – Walerianem. Kiedy trwała uroczystość zaślubin Cecylia modliła się tymi słowami: „Strzeż Panie, nieskazitelne serce moje i ciało moje, abym nie pozostała w zakłopotaniu”. Dziewczyna zwierzyła się też mężowi ze swojej przysięgi, a ten nawrócił się i w noc poślubną przyjął chrzest z rąk papieża Urbana I. Wkrótce, za sprawą modłów małżonków, także Tiburzio, brat Waleriana, został chrześcijaninem. Obaj bracia zaczęli grzebać ciała zabitych chrześcijan, choć było to zabronione prawem. Wkrótce zostali aresztowani, w więzieniu poddano ich okrutnym torturom, chcąc wymusić, by zaparli się Boga. Kiedy nadal trwali przy swej wierze, skazano ich na śmierć przez ścięcie. Cecylia pogrzebała ich we wspólnym grobie i codziennie przychodziła się tam modlić. Wkrótce i ona została zatrzymana. Zamknięto ją w łaźni, którą zaczęto mocno nagrzewać, aby kobieta udusiła się z gorąca. Jak zapisano w żywocie św. Cecylii – „Święta zamiast umierać śpiewała Panu chwałę”. Wtedy zdecydowano, że zostanie ścięta. Kat zadał trzy ciosy, ona nadal żyła. Zmarła dopiero po trzech dniach agonii. Papież Urban I, przewodnik duchowy Cecylii, pochował ją w katakumbach św. Kaliksta „wśród ciał biskupów i poświęcił jej dom, przekształcając go w kościół, tak jak go poprosiła”. W 821 roku nienaruszone szczątki Cecylii zostały przeniesione do tego kościoła na polecenie papieża Paschalisa I. Bazylika na Zatybrzu stała się miejscem kultu świętej. W 1599 roku podczas jej renowacji, zarządzonej przez kardynała Paolo Emilio Sfondratiego z okazji zbliżającego się jubileuszu 1600 roku, odnaleziono sarkofag z nienaruszonym, emanującym zapachem lilii i róż, ciałem Cecylii. Przy otwarciu grobu był artysta Stefano Maderno, który wykonał rysunki świętej. Kardynał zlecił mu wykonanie posągu, który jak najdokładniej odwzorowywałby wygląd i położenie ciała Cecylii – leżała na prawym boku, przykryta jedwabnym welonem przesiąkniętym krwią. Maderno ukazał także ranę ciętą od miecza na szyi oraz ułożenie palców – trzy wyprostowane prawej ręki i jeden lewej. Według tradycji, święta chciała wskazać na swoją wiarę w Boga w Trójcy Jedynego.
Źródło: niezależna.pl
