Radar rozpoznania artyleryjskiego został stworzony w oparciu o konstrukcję pływającego transportera opancerzonego MT-LB. SNAR-10 M1, którego załogę stanowi czterech wojskowych. Umożliwia on zarówno śledzenia toru ruchu pocisków artyleryjskich, pocisków rakietowych jak i lokalizacji miejsca ich wystrzelenia oraz punktu ich upadku na dystansie od 200 metrów do 40 km.
Pojazd ten wykorzystuje systemy komunikacji wewnętrznej i zewnętrznej oraz nawigację satelitarną. Autonomiczność zestawu wynosi trzy dni, a gotowość do działania osiąga w 5.5 minuty.