Kult św. Anny przywędrował do zachodniego chrześcijaństwa z obrządków wschodnich ok. X w. n.e. Wspomnienie św. Anny obchodzone jest wraz ze wspomnieniem jej małżonka - św. Joachima. Matka Maryi z Nazaretu w Kościele katolickim uznawana jest przede wszystkim za patronkę małżeństw, matek oraz wdów.
Informacji o rodzicach Maryi z Nazaretu - św. Annie i św. Joachimie - nie znajdujemy w samym Piśmie Świętym, a dopiero w pochodzących z wczesnego okresu chrześcijaństwa apokryfach. Św. Anna miała pochodzić z Judei i wraz z pochodzącym z Nazaretu Joachimem prowadzili zbożne życie, jednak przez wiele lat nie mogli doczekać potomka.
Według apokryfów, Bóg miał wynagrodzić ich smutki związane z brakiem dziecka. Gdy Anna miała ok. 45 lat zstąpił z Niebios anioł, który zapowiedział jej narodzenie dziecka. Po narodzinach, córka otrzymała imię Maryja.
Św. Anna po śmierci męża miała zamieszkać wraz córką i zięciem - św. Józefem - w Nazarecie.
Częstym przedstawieniem matki Maryi jest tzw. św. Anna Samotrzecia - wyobrażenie trzech postaci - św. Anny, Maryi, matki Jezusa oraz Dzieciątka Jezus.
W Polsce kult św. Anny widoczny jest na Śląsku Opolskim, gdzie na górze, nazwanej imieniem świętej, znajduje się klasztor franciszkański, będący obiektem pielgrzymek. Na terenie klasztoru znajduje się pochodząca z XV w. figura św. Anny Samotrzeciej wraz z jej relikwiami.