W sobotę 2 czerwca 1979 o godz. 10.07 samolot z Janem Pawłem II na pokładzie wylądował na lotnisku Okęcie. Oficjalne powitanie, wizyta w katedrze, a następnie w Belwederze u szefa partii Edwarda Gierka. Tego samego dnia po południu, pośród wiwatującego tłumu, papież przybył odkrytym samochodem na stołeczny plac Zwycięstwa (plac Piłsudskiego).
Padły słynne później słowa: Wołam, ja, syn polskiej ziemi, a zarazem ja, Jan Paweł II, papież. Wołam z całej głębi tego Tysiąclecia, wołam w przeddzień Święta Zesłania, wołam wraz z wami wszystkimi: Niech zstąpi Duch Twój! Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi. Tej ziemi!
Ostatnie dwa zdania tego wezwania stały się jednym z pierwszych haseł powstałej rok później "Solidarności". (...)
I pielgrzymka Jana Pawła II do Polski przebiegała pod hasłem Gaude Mater Polonia. Odbywała się w dniach od 2 czerwca do 10 czerwca 1979.
Planowana przez papieża–Polaka pielgrzymka do Polski bardzo niepokoiła komunistyczne władze. Przewidywano, że niepokorny biskup Rzymu może rozbudzić aspiracje wolnościowe Polaków. Szczególne obawy zrodził planowany termin wizyty: dziewięćsetna rocznica męczeńskiej śmierci św. Stanisława.
Przywódca Związku Radzieckiego Leonid Breżniew sugerował wręcz, by nie zezwolić papieżowi na wjazd do Polski. Napotkawszy na determinację ze strony I sekretarza PZPR Edwarda Gierka, ostrzegał: Róbcie jak uważacie, bylebyście wy i wasza partia później tego nie żałowali.
W samym Krakowie do "zabezpieczenia" pielgrzymki zaangażowano 480 tajnych współpracowników, w tym przynajmniej kilkudziesięciu duchownych. Do zadań Służby Bezpieczeństwa należało m. in. przenikanie jej agentów do kierownictwa kościelnych służb porządkowych by ograniczyć liczbę uczestników spotkań z papieżem. W tym celu przechwytywano i niszczono karty wstępu na Msze święte
Na lotnisku Jan Paweł II wyraźnie wzruszony mówi: - Żegnam Polskę, żegnam Ojczyznę moją.Klęka i całuje ziemię. Ostatnim minutom na lotnisku towarzyszy przejmująca muzyka i śpiew górali: "Góralu, czy ci nie żal…"
