Autor już na samym wstępie wydanej przez wydawnictwo Buchmann książki pt. „Naziści i okultyzm. Ciemne moce III Rzeszy” stawia pytanie: „Jak naród ludzi wykształconych – ojczyzna Goethego, Beethovena, Bacha, Schillera, Einsteina, Kanta, Hegla – pozwolił się zaprowadzić na skraj samozagłady przez szajkę przestępców, nieudaczników, sadystów i małych biurokratów – najgorszych wyrzutków społeczeństwa?”.
Paul Roland jest historykiem, który specjalizuje się w badaniu różnych mrocznych sekretów naszych dziejów. Tym razem, postanowił sprawdzić, dlaczego niemieckie społeczeństwo tak chętnie uległo krzykliwej propagandzie, odwołującej się do najniższych instynktów oraz dowiedzieć się, czy mogło mieć to związek z okultyzmem.
Autor zauważa, że wydawało się niedorzeczne, by ktoś o tak ograniczonej wyobraźni, intelekcie i pracowitości jak Hitler mógł skłonić naród do ślepego podążania za sobą – chyba że tej mocy udzielało mu coś innego, co ludzie czuli i czemu powierzali swój los. W tym miejscu Paul Roland odwołuje się do wzrostu zainteresowania III Rzeszą i jej hipotetycznymi związkami z okultyzmem i czarną magią, które można było zaobserwować już pod koniec lat 60. XX wieku. Zaczęły się wówczas pojawiać liczne „alternatywne” historie i fikcyjne relacje o powiązaniach nazistów z „ciemnymi mocami”, które w większości okazywały się jedynie obliczonymi na sensację publikacjami.
Paul Roland podkreśla, że w ciągu ostatnich czterdziestu lat wielu autorów twierdziło, że odkryło prawdę o pakcie Hitlera z jakąś demoniczną mocą. Zdaniem autora książki „Nazizm i okultyzm” większość tych publikacji wykorzystywała jedynie „naszą nieustanną, makabryczną fascynację III Rzeszą, podtrzymując mit o zaangażowaniu nazistów w okultyuzm”. Paul Roland za główny ces swojej pracy stawia sobie demaskację owych „mrocznych baśni” i ujawnienie prawdziwego związku nazistowskich Niemiec z ezoterycznymi wpływami oraz złem jako takim.
W książce „Naziści i okultyzm. Ciemne moce III Rzeszy” wykorzystano tajne dokumenty nazistów, zapisy z prywatnych dzienników oraz korespondencji „satanistycznych” mentorów Hitlera i jego najbliższego otoczenia, a także przedstawiono wiele, nieznanych dotąd, archiwalnych fotografii. Poważnym minusem publikacji jest jednak dosyć mała czcionka.
Paul Roland w zakończeniu wysnuwa wniosek, że Adolf Hitler i wykonujący jego rozkazy naziści nie byli aktywnymi satanistami, ani nie praktykowali okultyzmu taki sposób, jak liczne sekty. Według autora książki, Naziści zaspokajali wszystkie swoje najniższe instynkty i sadystyczne popędy i właśnie w tym sensie ich czyny stanowiły esencję zła.
Więcej informacji o książce na stronie wydawnictwa Buchmann:
