Rzecznik praw i opozycja

Bodnar opowiada głupstwa o stanie wolności w Polsce, uczestniczy w debatach, których celem jest propagowanie haseł o „pełzającym autorytaryzmie”. I pewnie czerpie z takiego czysto politycznego sposobu funkcjonowania na urzędzie wiele satysfakcji – w końcu jest cytowany i zapraszany na różne „salony” jako „autorytet” i „obrońca”, a balonik lewicowo-liberalnego prestiżu jest całkiem już krągły i spory. Zatem pewnie pan Bodnar jest z siebie niezwykle zadowolony, gdy walcząc z reformą sądownictwa broni kasty sędziowskiej czy atakuje projekt utworzenia Narodowego Instytutu Wolności, który ma spluralizować sposób finansowania organizacji pozarządowych, żądając zainteresowania OBWE. Ostatnio, jak klarował na opisanej przez „Gazetę Polską Codziennie” debacie, zorganizowanej na Uniwersytecie Warszawskim wraz z niemieckim instytutem, „w Polsce trwa walka o przetrwanie konstytucji z 1997 r., walka z próbami ograniczania praw człowieka”, co zapewne u niemieckich sponsorów spotkania wywołało uśmiech aprobaty. Rzecznik mógłby zapewne czuć jednak więcej satysfakcji, gdyby nie to, że pojawiają się chwile, gdy wszystkie jego wysiłki pokazują się jednoznacznie jako – jakby ujął to lud – pic na wodę, fotomontaż.

Ostatnim takim momentem była debata nad sprawozdaniem rzecznika w sejmie. Odbywała się po głosowaniach, wczesnym popołudniem. Większość posłów PiS nie była obecna na sali – część uczestniczyła w spotkaniach poświęconych działalności poselskiej, część wybierała się już do domów. Zostali ci, którzy byli wyznaczeni przez Klub do wzięcia udziału w debacie i, tak jak Krzysztof Lipiec, dobrze wypunktowali pracę Adama Bodnara – np. brak zaangażowania w obronę osób poszkodowanych złodziejską reprywatyzacją w Warszawie i wyrzucanych na bruk. Ale PiS nie ukrywa, że traktuje działania obecnego rzecznika jako element walki z rządem, a formułowane przez niego diagnozy jako nieprawdziwe, i domaga się ustąpienia Adama Bodnara z funkcji. Ale czemu na sali nie było niemal nikogo z ław opozycji, dla której pan Bodnar tak się stara jako „obrońca demokracji”? Otóż właśnie dlatego, że to pic na wodę, fotomontaż.

Trzeba przyznać portalowi Wirtualna Polska, że w tej sprawie zrobił niezłą robotę. W godzinach trwającej w sejmie debaty dziennikarz portalu podzwonił do polityków opozycji. Najpierw spytał o stan wolności w kraju pod rządami PiS. Posłanka Joanna Schering-Wielgus z Nowoczesnej mówi natychmiast, że „nie akceptuje się praw kobiet, a akceptuje przemoc i nienawiść”. Magdalena Kochan z PO recytuje: „Plasterki salami są odcinane każdego dnia, za każdym posiedzeniem Sejmu. Za każdą kolejną ustawą, którą przyjmuje. Zaczęło się od uderzenia w trójpodział władzy, bez którego żaden z obywateli nie może być pewny przestrzegania jego praw obywatelskich”. Piotr Misiło z Nowoczesnej prezentuje przekaz nie mniej komiczny: „Zbliżamy się do stanu, w którym demokracja przestaje być demokracją, tylko quasi totalitarnymi rządami”. Wszyscy rozmawiają z dziennikarzem w drodze do domu albo już z domu – po głosowaniach śpieszyli się do pociągu, samochodu, aby wyjechać z Warszawy przed korkami. Gdy dziennikarz pyta każdego z nich, dlaczego skoro jest tak źle z wolnością obywateli, nie ma ich na debacie dotyczącej tego tematu, tłumaczą się… „strategicznymi spotkaniami na mieście”. No i… złośliwością Prezydium Sejmu, że ten punkt w porządku obrad wyznaczono po głosowaniach. Ta czysta komedia wykonana przez posłów opozycji konfrontowanych przez Wirtualną Polskę z własnymi hasłami to nic innego jak świadectwo fikcji propagandy o „zagrożeniu demokracji” czy „ograniczaniu wolności obywatelskich”. Ale zademonstrowali coś jeszcze, co wcześniej pokazał Ryszard Petru, lecąc do Portugalii, że sami to lekceważą. Po prostu na banialuki Bodnara politycy PO, Nowoczesnej i PSL nie mieli czasu, w końcu to tylko taka gra, można się więc urwać, jechać do domu.

Taką to opozycją przebodli Adama Bodnara.

 

#Adam Bodnar #postkomunizm #Andrzej Rzepliński #Trybunał Konstytucyjny #opozycja