Wesele 2022

Czasem zastanawiam się, co by było, gdyby żył teraz Stanisław Wyspiański i gdyby po weselisku jakiegoś współczesnego Rydla napisał swój dramat. Co by było w wersji „polskiej szopy” Anno Domini 2022? Jakie środowiska i postaci zostałyby sportretowane? Przypomnę, że w czasie pamiętnej krakowskiej premiery „Wesela” zdarzały się skandale – co niektórzy, oburzeni tym, że zobaczyli „siebie” na scenie, wstawali i wychodzili z widowni, trzaskając drzwiami. Kto wyszedłby dzisiaj? O kim mówiłby mądry Stańczyk, wskazujący: „błaznów coraz więcej macie, nieomal błazeńskie wiece”? Czy skierowałby swój kaduceusz w jakiegoś konkretnego widza? Być może zresztą ów człowiek sam siebie by rozpoznał w stańczykowskim monologu i zapłonąłby oburzeniem. Hetman Branecki, co „brał pieniążek moskieski”, znów byłby otoczony przez chór wijących się diabłów. „Ha, szatańce! Bierzcie złoto, nie stoję, ja pan, o złoto!” – krzyknąłby zdrajca, rzucając w tłum diabelski dymiące zdradą monety. Tylko kim byłby ów słynny targowiczanin obecnie albo raczej – kto by się w nim rozpoznał? Jakie stronnictwo „moskieskie”? Bo to przecież teraz wszyscy… „patrioci”, nawet ci, którzy w sposób otwarty popierają Moskwę! Czy, wreszcie, nie można by zobaczyć niemal całej Europy w tej figurze zbiorowej, która jest narysowana w scenie XXX ostatniego aktu „Wesela” – kiedy wszyscy oczekują pojawienia się jakiegoś Wernyhory, lecz niestety, zamiast działania, zapadają w sen, w głęboki letarg… Dopiero tu jednak następuje jakaś zmiana. Nie ma Jaśka głupiego, który zagubił róg. Odwrotnie – to Polska dmie w róg, budzi świadomość, krzyczy, ostrzega przed Moskalami. „Broń, broń kazał brać” – słowa Gospodarza o poleceniach Wernyhory wydają się być spełniane. Na szczęście ciągle wśród nas są ci, którzy mają pewną „małą klatkę, pod zakładką gorseta zeszytą trochę przciaśnie”… Tam puka… to co najważniejsze…