Na naszych można liczyć…
Żebyśmy się tylko jasno zrozumieli, bo nikt tu specjalnie świętością nie grzeszy. Zdarzało się i mnie pisać wiele przykrych rzeczy, które się wpisywały w „narrację Michnika”, jednak mam żelazne alibi. Nigdy, ale to nigdy, nie napisałem jednego słowa dla taniego poklasku czy pod wpływem presji. No i drugie kryterium, do którego publicznie się przyznaję. Bywa, że widzę mały bałagan w obozie władzy, jednak zagryzam wargi do krwi i milczę, aby nie dostarczać paliwa najgorszemu sortowi, szczególnie w trakcie kampanii wyborczej.
Przed i po kampaniach zazwyczaj nadrabiam i znów nie zostawiam suchej nitki, gdy coś idzie w złą stronę. Krótko pisząc, w życiu nie skreślę przecinka, jeśli to miałoby w jakikolwiek sposób przyczynić się do wzmocnienia „tęczowej zarazy” i wszystkich pozostałych epidemii. W sprawie afery rozpętanej wokół marszałka Marka Kuchcińskiego mamy do czynienia z pełnym kompletem wymienionych okoliczności. Dziecko wie, że to „afera” na miarę dorsza za 7,50 zł. Oczywiście jakieś tam zgrzyty moralne mają prawo w narodzie się odezwać, tyle tylko, że zamiast normalnej oceny przecież nie jednostkowego problemu Kuchcińskiego, byliśmy świadkami histerii medialnej porównywalnej z „puczem sejmowym”. I niestety, ta skala zrobiła wrażenie na „naszych niepokornych”, którzy moralizowaniem usprawiedliwili przerażenie. Umówmy się, że „nasi dziennikarze” wgapili się w TVN, naczytali „GW” i po prostu pękli, nawołując do dymisji Kuchcińskiego. Gdyby jeszcze to wszystko wypływało z duszy, etyki i rozsądku, to pal sześć, niech będzie „moralne zwycięstwo”, ale będę się upierał, że strach determinował postawę. Jak to było? „Jesteśmy na wojnie”? Na wojnie trzeba mieć jaja i strzelać do wroga, nie do swoich.
Źródło: Gazeta Polska
