Kto tu jest populistą

Takich działań nie podejmuje się podczas wojny – a mamy de facto stan wojny nie tylko w Strefie Gazy. Decyzji takich nie podejmuje się, nie będąc w stanie wskazać, gdzie właściwie na mapie leży kraj, którego istnienie uznajemy. Decyzji takich nie podejmuje się w ramach działań public relations, a o to podejrzewam zwłaszcza stolice europejskie. W obliczu doniesień ze Strefy Gazy rośnie bowiem w wielu krajach nacisk na rządy, żeby „coś zrobiły”. Tyle że niczego zrobić realnie nie mogą: nie zmuszą Izraela do zmiany polityki, nie rozbiją sojuszu Izraela i USA. Owo „zrobienie czegoś” przejawia się więc w warstwie symbolicznej, co nie znaczy, że nieważnej. Ten propalestyński zwrot osłabia jedność Zachodu w chwili, gdy rośnie zagrożenie ze strony Rosji i Chin, jest też pokazem populistycznego antyamerykanizmu: USA tego nie chcą? To zrobimy im na złość! Za cła, za Trumpa, za lekcje J.D. Vance’a o wartościach Zachodu. Cena będzie wysoka.