Facet, który w Paryżu odmówiłby policji okazania dokumentów i zawartości plecaka, ląduje w mgnieniu oka na glebie, a potem skuty kajdankami czeka na pobranie odcisków. Dlaczego tak się dzieje? – Paryż nie przypomina już tego miasta, którym kiedyś był. Zagrożenie i walka z potencjalnymi zamachami stały się częścią rzeczywistości – mówi dziewczyna.
W dniu odlotu do Warszawy samolot wystartował z ponadgodzinnym opóźnieniem. Wstrzymano ruch, bo zidentyfikowano potencjalne zagrożenie. Po oczekiwaniu na płycie lotniska samolot zaczął kołować, alarm odwołano. Znamienna była reakcja międzynarodowego towarzystwa na pokładzie. Nikt nie utyskiwał, nie skarżył się. Ludzie już przywykli.
Ale wśród konsekwencji związanych z napływem muzułmańskich imigrantów są i te, które moją rozmówczynię dotknęły osobiście. Kilka lat temu w porządnej dzielnicy wynajęła mieszkanie. Od pewnego czasu zauważyła, że wielu sąsiadów wyprowadza się, a nowi to przybysze z krajów arabskich. W końcu i ona dostała propozycję odstąpienia mieszkania. Z czasem propozycje stały się bardziej nachalne, potem zaczęły przypominać groźby. Jej adwokat sprawdził, że dom i cały kwartał zarządzany jest przez potentata od nieruchomości o wdzięcznym imieniu Ali. W Paryżu przejmowanie rynku nieruchomości przez firmy arabskie i praktyka rugowania białych stają się zjawiskiem nagminnym. Dziewczyna zdecydowała się na dochodzenie praw lokatorskich na drodze sądowej. Ale nawet jeśli wygra, wie, że będzie żyła we wrogim otoczeniu. Podziwia Polskę za konsekwentną odmowę przyjmowania imigrantów i nie pojmuje, że właśnie ci, którzy dziś robią z faceta z plecakiem ofiarę policyjnej przemocy, najgłośniej domagają się otwarcia granic dla tak zwanych uchodźców.
Pod dachami Paryża
Próbuję wytłumaczyć znajomej Francuzce awanturę o zatrzymanie przez policję chłopaka z plecakiem podczas miesięcznicy smoleńskiej. Dziewczyna nie rozumie, skąd lament pięknoduchów – obrońców wolności?
