W czasach zarazy było wiele przykładów troski i poświęcenia, pomocy i opieki potrzebującym nawet kosztem swojego życia. Ojciec Damian z Molokai - misjonarz, z pochodzenia Flamand, poświęcił się, by nieść pomoc chorym na trąd.
Ojciec Damian urodził się w małej wsi Tremelo jako siódme dziecko w średniozamożnej wiejskiej rodzinie. Odebrał dość staranne wykształcenie. Rozpoczął studia na Uniwersytecie w Leuven. Zdecydował, że będzie misjonarzem i wyjechał w roku 1863 na Hawaje. W katedrze w Honolulu w 1864 został wyświęcony na kapłana.
Na Hawajach rozprzestrzeniały się nowe, wcześniej nieznane choroby, które w tym okresie powodowały poważne problemy zdrowotne. Jedną z tych chorób był trąd. Król Kamehameha IV, widząc rozszerzanie się tej nieuleczalnej choroby, zarządził segregację chorych na wyspie Molokaʻi. Kolonii trędowatych dostarczano żywność i inne środki potrzebne do życia, jednak nie zapewniając właściwej pomocy medycznej.
Biskup Maigret zwrócił się do duchownych o wyjazd do pracy z trędowatymi na Molokaʻi. Ojciec Damian poprosił biskupa o wyznaczenie go do tego zadania. 10 maja 1873 roku przybył do odosobnionej osady Kalaupapa, którą zamieszkiwało 600 trędowatych. Pierwszymi zadaniami ojca Damiana było wybudowanie kościoła i założenie parafii. Jego zadanie nie ograniczało się tylko do bycia duchownym. Dzielił z trędowatymi wszelkie niedogodności losu na wygnaniu, dobrowolnie godząc się na niebezpieczeństwo zarażenia tą nieuleczalną wtedy chorobą.
W kolonii trędowatych przed przybyciem ojca Damiana powszechne było poczucie rozpaczy i brak nadziei na pomoc. Szesnaście lat pracy ojca Damiana w leprozorium w Molokaʻi sprawiło, że prawo zaczęło być respektowane, rudery zamieniono na schludne domki, uprawiano ziemię i wybudowano szkoły. Stał się nie tylko kapłanem trędowatych, lecz także ich towarzyszem, doradcą, pielęgniarzem, lekarzem, cieślą, grabarzem, kuratorem oraz przyjacielem wszystkich, przede wszystkim młodocianych ofiar trądu.
Wiadomości o heroicznych wysiłkach na rzecz trędowatych rozeszły się na Hawajach, w Stanach Zjednoczonych i w Europie. Liczne kościoły, fundacje i osoby prywatne przekazywały środki finansowe dla wsparcia pracy wśród trędowatych. Do Kalaupapy przybyli pomocnicy i następcy ojca Damiana.
Ojciec zmarł w otoczeniu swoich przyjaciół i chorych, którymi się opiekował, 15 kwietnia 1889 roku na Molokaʻi na Hawajach.
Po śmierci ojca Damiana rozgorzała dyskusja nad jego działalnością. W obronie dzieła ojca Damiana stanęli między innymi Robert Louis Stevenson oraz Mahatma Gandhi. W 1995 roku o. Damian został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II a w 2009 roku został ogłoszony świętym przez papieża Benedykta XVI.
Po beatyfikacji powstał film, który uhonorował dzieło sławnego duchownego. Reżyserem został Australijczyk Paul Cox, a scenariusz napisał znany z filmów takich jak Gandhi czy Krzyk wolności Amerykanin John Briley. W obsadzie głównych ról wystąpili: Derek Jacobi, Kris Kristofferson, Sam Neill, Tom Wilkinson, Peter O’Toole i David Wenham, a film nosił tytuł "Molokai – historia ojca Damiana". Premiera filmu miała miejsce 17 marca 2000 roku.