Jak wyjść z pułapki negatywnego myślenia?
Każdego dnia borykamy się ze strumieniem negatywnych myśli. Są to czarne scenariusze dotyczące przyszłości, rozpamiętywanie doznanych krzywd, straconych możliwości. Nasz nastrój może wynikać z głęboko zakorzenionego nawyku koncentracji na tym co złe, niedoskonałe, brzydkie. To postawa „szukania dziury w całym”. Często przygnębia nas porównywanie się z innymi, z ludźmi bogatszymi, piękniejszymi, zdolniejszymi, zdrowszymi, bardziej szczęśliwymi. Co zrobić by uporać się z widzeniem wszystkiego w czarnych kolorach?
Możemy porównać nasze życie do pociągu, który prowadzimy. Zatrzymujemy się na kolejnych stacjach by mogli wsiąść do niego oczekujący pasażerowie.
Kim oni są? To nasze emocje i uczucia, miłe lub trudne wspomnienia, oczekiwania, pragnienia, traumy, schematy myślenia wypracowane przez lata, różne wyuczone reakcje i postawy, poglądy i przekonania dotyczące nas i zewnętrznego świata, motywacje, nawyki itd.
Wśród pasażerów są tacy, których lubimy i dobrze czujemy się w ich obecność, są też tacy, których nie znosimy, boimy się i chcemy by natychmiast opuścili nasz pociąg.
Problem polega na tym, że na stacjach nowi pasażerowi tylko się dosiadają - nikt nie wysiada. To co zdarzyło się w historii naszego życia już na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Nawet gdy gwałtownie będziemy chcieli to usunąć, wyprzeć to przejdzie to do naszej podświadomości i może się odzywać w najmniej oczekiwanych chwilach.
Mądrości życiowa zawsze prowadzi nas do życia pełnią w chwili obecnej. Im bardziej zajmują naszą uwagę niechciani pasażerowie tym bardziej rozdrapujemy naszą przeszłość lub martwimy się o naszą przyszłość. Im bardziej chcemy ich usunąć tym bardziej oni się opierają.
Każda uwaga poświęcona negatywnym myślom, trudnym emocjom i bolesnym wspomnieniom oddala nas od „tu i teraz”. To sprawia, że coraz mniej uważnie i niedbale prowadzimy nasz pociąg a życie „przecieka nam przez palce”.
Co zrobić by móc sobie z tym poradzić?
Najważniejsza jest zmiana naszej postawy wobec odbioru rzeczywistości. U podstaw zmiany zawsze leży akceptacja samego siebie, dotyczy to nie tylko naszych zalet, zdolność i licznych talentów, możliwości ale także wad, słabości, złych skłonności, popełnionych błędnych decyzji życiowych, zranień i krzywd, które doświadczyliśmy.
Kolejną sprawą jest przyglądnięcie się naszym oczekiwaniom. Czy są realne? Czy nie są nazbyt wygórowane?
Zawiedzione oczekiwania wobec siebie, swoich bliskich, wobec naszego życia są często źródłem bólu i psychicznego cierpienia. Akceptacja swoich trudnych stron, urealnienie oczekiwań są procesami, które będą towarzyszyć nam aż do śmierci. Kiedy mamy świadomość długości procesu i każdego dnia rozpoczynamy trud wewnętrznej przemiany łącząc technikę „małych kroków” z „perspektywą długodystansowca” życie staje się bardziej znośne i coraz bardziej szczęśliwe.
Tym co bardzo pomaga w opanowaniu negatywnych myśli to uważność, życie chwilą obecną, sztuka koncentrowania się wyłącznie na tym co z zaangażowaniem robimy w danej chwili.
Źródło: niezalezna.pl
