Maria Hiszpańska-Neumann, warszawska graficzka, znana jest przede wszystkim z prac nawiązujących do pobytu w niemieckim obozie koncentracyjnym w Ravensbrück, ilustracji do książek oraz mozaik i malarstwa o tematyce sakralnej. Prezentowany na wystawie cykl reliefów, jak mówiła sama autorka, powstał jako forma hołdu dla przyjaciół, którzy zginęli w powstaniu warszawskim i zamordowanej wraz z nimi Warszawy.
Uzupełnieniem ekspozycji jest dokumentacja tzw. Planu Pabsta, architektonicznego planu przebudowy stolicy przygotowanego według założeń Friedricha Pabsta, naczelnego architekta Warszawy od października 1939 roku. Głównym założeniem planu było uczynienie ze stolicy Polski niewielkiego miasta powiatowego mającego znaczenie jedynie jako węzeł komunikacyjny. Z mapy zniknąć miała większość warszawskich dzielnic – Wola, Żoliborz, Mokotów, Ochota. W zamierzeniach okupantów powierzchnia „nowej Warszawy” miała wynosić zaledwie 7 km kwadratowych, z czego 6 km – po lewej stronie Wisły, a zaledwie 1 km – po stronie praskiej. Licząca przed wojną ok. 1,3 mln mieszkańców stolica Polski miała zostać zredukowana do ok. 130 tys. mieszkańców, z czego ok. 100 tys. mieli stanowić Niemcy.
Na wystawie będzie można zobaczyć także, pochodzące ze zbiorów Archiwum IPN, wykonane przez Henryka Śmigacza i Antoniego Snawadzkiego zdjęcia Warszawy z 1939 i 1944 roku.
O bezpowrotnie utraconym pięknie przedwojennej Warszawy zaświadczą ocalałe w formie destruktów detale architektoniczne, pozyskane na potrzeby ekspozycji ze zbiorów Archidiecezji Warszawskiej, Bazyliki Archidiecezjalnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie oraz Muzeum Warszawy.
