Średniowieczne gacie męskie
Jak bieliznę panowie nosili w średniowieczu? Czy w ogóle takowa była? Z tymi frapującymi pytaniami zmagają się do dziś historycy. Dzięki zachowanej ikonografii możemy stwierdzić z całą pewnością, że mężczyźni nie byli pozbawieni możliwości noszenia majtek, które źródła historyczne z tamtych czasów nazywają – gaciami.
Anna Drążkowska, znakomita archeolog z Uniwersytetu im .Mikołaja Kopernika w Toruniu, opisuje w swej książce Historia bielizny od XIV do XX wieku, kilka średniowiecznych i renesansowych form tej części męskiej garderoby, która zwykle pozostawała ukryta pod wieloma warstwami ubrań. Jednak dzięki obrazom, rycinom i odkryciom archeologicznym wyszła na światło dzienne i zadziwić może niejedną osobę. Wiemy, że było kilka fasonów, wzorów gaci i że niektóre były szyte z jaskrawych i ozdobnych materiałów, do tego stopnia, iż np. w Saksonii zaczęto je nosić na wierzchu. Były też wygodne i długie gacie sięgające aż do kostek, zawiązywane wokół pasa sznurkiem przewleczonym przez obrębione nitką dziurki. Dopiero w XII wieku majtki zaczęły chować się pod ubranie zasadnicze, nadal jednak ich długość zależała od fantazji noszącego, choć generalnie zaczęto je coraz bardziej skracać. Dodać trzeba, iż na początku nie miały one często dwóch nogawek, a jedynie owijano się pasami materiału jak pieluchą. Takie przedstawienie bielizny widnieje często na obrazach ukazujących ukrzyżowanego Jezusa.
Przez średniowiecze i renesans trwały prace nad udoskonaleniem gaci, szczególnie uwagę przykładano do tego, by stały się one wygodne, szczególnie w kroku. Dopiero w XV wieki pojawiły się majtki z rozporkiem z przodu. We Włoszech rozpowszechniły się spodnie, które nie miały zakrycia z tyłu, więc bielizna stała się widoczna, co pociągnęło za sobą wybór szlachetnych materiałów, nierzadko był to jedwab. Gacie zaczęły przypominać współczesną wersję slipów, a nawet wręcz męskich... stringów. Tę ostatnią formę widać na miniaturze z Biblioteki Wiedeńskiej.
Źródło: niezależna.pl; Historia bielizny od XIV do XX wieku/ Anna Drążkowska
