Rocznica śmierci generała Andersa
Władysław Anders związał swe życie ze służbą Polsce w szeregach jej armii, czego dał przykład podczas wojny z bolszewicką Rosją (za udział w tej kampanii został odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari), w wojnie 1939 roku, a przede wszystkim podczas epopei Armii Polskiej na Wschodzie i II Korpusu Polskiego w zaciętych walkach we Włoszech. Zmarł na emigracji w Londynie 12 maja 1970 r. Materiały o życiu i szlaku wojennym gen. Andersa przygotował Instytut Pamięci Narodowej.
26 marca 2020 miała się odbyć na Zamku Królewskim w Warszawie konferencja naukowa poświęcona generałowi Władysławowi Andersowi. Miało to być pierwsze z czterech spotkań – konferencje tematyczne poświęcone gen. Andersowi zaplanowano także w Taszkiencie, Rzymie i Londynie. Okazją do ich zorganizowania jest 50 rocznica śmierci tego wybitnego żołnierza i polityka. Z uwagi na obowiązujący w Polsce stan epidemii warszawska konferencja została odwołana.
W roku śmierci Generała Władysława Andersa na łamach paryskiej „Kultury” ukazała się drukiem okolicznościowa, wspomnieniowa rozmowa o Zmarłym, którą odbyli Gustaw Herling-Grudziński i Józef Czapski.
Gustaw Herling-Grudziński:
(...) Podczas pogrzebu Dowódcy na Monte Cassino często unosiliśmy głowy ku młodemu wiosennemu słońcu, przebierając w palcach dawno minione lata. Ślepcy ze swoim wojennym groszem wspomnień złych i dobrych, zawiedzionych nadziei, straconych złudzeń? „Ukryta siłownia”, z której wciąż płyną do Polaków wyczuwalne palcami „prądy, wstrząsy, bodźce"? Setki ludzi na białym tle cmentarza, wielu w otrzepanych z naftaliny mundurach wojskowych. Byłem tu w sierpniu ubiegłego roku, na obchodzie dwudziestopięciolecia bitwy. Napisałem wówczas, że jest to ostatni rozdział emigracji wojennej. Teraz jeszcze epilog: grób bodaj dokładnie w tym samym miejscu, gdzie przed dziewięcioma miesiącami siedział Generał, żegnając się ze swymi żywymi i umarłymi żołnierzami.
Źródło: ipn.gov.pl
