Ołtarz Ojczyzny – żołnierskie wotum dziękczynne
Żołnierze 2 Korpusu Polskiego wybudowali w Tyberiadzie nad Jeziorem Galilejskim swoiste wotum dziękczynne – marmurowy monument w formie ołtarza. Marmurowy pomnik-ołtarz powstał na dziedzińcu kościoła oo. franciszkanów pw. św. Piotra Rybaka. W ten sposób Polacy dziękowali Bogu za szczęśliwe ocalenie z zesłania w Rosji, a także za gościnność, jaką okazali im franciszkanie w Ziemi Świętej.
Autorem projektu i wykonawcą prac był por. Tadeusz Zieliński, absolwent Państwowej Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, żołnierz kampanii wrześniowej i więzień obozu w Kozielsku. Przy pracach kamieniarskich pomagało mu kilku przydzielonych żołnierzy. Prace nad wykonaniem ołtarza trwały od marca 1945 r. do lipca 1946 r., a jego uroczyste poświęcenie odbyło się 11 sierpnia 1946 r.
W centrum monumentu widnieje płaskorzeźbiona z wizerunkiem Matki Bożej Częstochowskiej. Po jej bokach wyrzeźbiono junaka i młodszą ochotniczkę, uosabiających Wiarę i Miłość. W Palestynie znajdowały się wówczas ośrodki Szkół Junaków i Młodszych Ochotniczek, przeznaczone dla nastolatków w wieku przedpoborowym. Jest też godło Polski oraz podobizny ośmiu oznak rozpoznawczych, noszonych na mundurach żołnierzy różnych oddziałów 2 Korpusu.
W bocznych skrzydłach ołtarza znajdują się rycerz z czasów Bolesława Chrobrego, św. Krzysztof, św. Michał Archanioł oraz polski żołnierz w rynsztunku z czasów II wojny światowej. Wreszcie końce pomnika zamykają herby Lwowa, Wilna, Gdańska, Warszawy, Krakowa i Poznania, na znak, że żołnierze 2 Korpusu pochodzili z całej Polski.
Źródło: polonika.pl
