Informację o śmierci Zbigniewa Lazarowicza podało wrocławskie Stowarzyszenia Odra-Niemen. Zbigniew Lazarowicz urodził się w 1925 r. w Jaśle. Od 1942 r. walczył w Związku Walki Zbrojnej i był słuchaczem w konspiracyjnej Szkole Podchorążych. W marcu 1944 r. został dowódcą plutonu, z którym walczył w trakcie akcji "Burza". Zbigniew Lazarowicz był działaczem WiN, od 1945 r. ukrywał się. W 1948 r. zamieszkał we Wrocławiu, z którym związany był do końca swoich dni.
W czasie PRL był członkiem "Solidarności", współtworzył podziemną strukturę wydawniczą RKS "S" Dolny Śląsk, kolportował i drukował prasę konspiracyjną. Od lutego do listopada 1982 r. internowany w Nysie, po opuszczeniu ośrodka odosobnienia wrócił do pracy konspiracyjnej.
Zbigniew Lazarowicz był odznaczony Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Walecznych oraz czterokrotnie Medalem Wojska.
Zbigniew Lazarowicz był synem mjr. Adama Lazarowicza "Klamry", zastępcy prezesa IV Zarządu Głównego Zrzeszenia WiN, ppłk. Łukasza Cieplińskiego, rozstrzelanego wraz z całym IV Zarządem 1 marca 1951 r. w więzieniu na Mokotowie w Warszawie. Zbigniew Lazarowicz do śmierci liczył na odnalezienie szczątków ojca na "Łączce".
