Czasy, w których Anna rozmawia z Panem, to także burzliwy okres krystalizowania się prawa stanowionego w Polsce po odzyskaniu niepodległości, odbudowy państwa polskiego i tożsamości Polaków. To moment w dziejach, kiedy Polacy stanęli przed wyborem: budować mozolnie Królestwo Boże na ziemi, bronić Bożych wartości czy gonić za mirażami świata?
Jezus odpowiada na wszystkie pytania i wątpliwości Anny i jej grupy modlitewnej. Przekazuje swoje wskazówki i napomnienia, pomagając zrozumieć, że modlitewna współpraca narodu polskiego z wolą Bożą ma istotną wartość w planach Opatrzności.
Anna / Anna Dąmbska – urodziła się w Warszawie w 1923 r., w rodzinie o tradycjach patriotycznych. W lipcu 1944 r. brała udział w akcji wyzwalania Wilna „Ostra Brama”, rozpoczętej przez oddziały Armii Krajowej. Po rozbrojeniu jej oddziału pod Grodnem przez Armię Czerwoną, trafiła do sowieckiego łagru w Kałudze, gdzie musiała pracować w sowchozach NKWD.
Po powrocie do Polski, ukończyła studia w roku 1955 i rozpoczęła pracę jako projektantka mody w Centralnym Biurze Wzornictwa Przemysłu Lekkiego. Po śmierci matki, w 1965 r., odkryła u siebie zdolność rozmawiania z nią. Słyszała także słowa Pana Jezusa, najczęściej podczas dziękczynienia po przyjęciu Komunii św., ale nie widziała w tym niczego nadzwyczajnego. Z czasem mogła odbywać podobne rozmowy z innymi zmarłymi osobami m.in. z jej bezpośrednim przełożonym z okresu konspiracji.
Rozmowy z Panem nabrały bardziej systematycznego charakteru od roku 1982. Zgodnie z radą ówczesnego ojca duchownego złożyła w kurii w roku 1984 kilka tekstów do oceny biskupa. Od 1985 r. oceny poprawności teologicznej tekstów rozmów z Panem oraz z osobami zmarłymi dokonywał za pozwoleniem swoich przełożonych jezuita,
ojciec profesor Jan Sieg (1919-2001).
W 1988 r. po przyjęciu przez Autorkę w domu Obrazu Nawiedzenia, miała miejsce jej pierwsza rozmowa z Matką Bożą.
Anna Dąmbska, znana większości czytelników jedynie z pseudonimu „Anna”, zmarła 15 września 2007 r.