I. Niezależnie od walki o miasto – pierwszorzędnego znaczenia nabiera potrzeba niedopuszczenia do miasta sił będących na wschód i na zachód od stolicy. Główne zadanie pod tym względem ciąży na XXVI – która musi zamknąć nietylko dostęp do mostów – ale wszystkie arterie prowadzące do nich. Jednostki saperskie współdziałające z piechotą – mają utworzyć szybko potrzebne zapory techniczne i usunięcie podminowań niemieckich. Również obwody: XXIII, XXIV i XXV zamkną dostęp do miasta wielkiej jednostce zmotoryzowanej, rozmieszczonej z zachodniej części powiatu warszawskiego.
II. Powodzenie zależy od zaskoczenia i punktualnego wystąpienia w całym Okręgu. Szpice nacierające muszą być dobrze uzbrojone i nie powinne nakładać opasek. Odrazu zająć obronne bunkry przy zdobytych obiektach. Pamiętać, że nie obiekty, lecz żywe siły stanowią cel ataku.
Zdobyte czołgi i wszelkiego rodzaju działa – natychmiast wykorzystywać do własnych celów. Zdobytymi pojazdami mechanicznymi – zamykać ulice w formie barykad tam, gdzie barykady na czas nie będą zbudowane. Jeńców przy sprzęcie niemieckim zmusić do ujawnienia techniki użycia tego sprzętu.
III. Pełnomocnik rządu wzywa do zrywu ludność stolicy! Od tego zrywu niema cofnięcia się. Wszystko zostało postawione na jedną kartę. Zagrzać do walki oziębłych i niewierzących w powodzenie. Występujemy do walki dokładnie po czterech latach i jedenastu miesiącach od dnia agresji.
Powodzenia życzę w ŚWIĘTEJ i SŁUSZNEJ sprawie.
X.
Źródło: niezalezna.pl
