Zamach antydemokratyczny. Ryszard Kalisz i postkomunistyczna hydra » CZYTAJ TERAZ »

Szklany skarb z Korsyki

W 2012 roku na dnie morskim u wybrzeży Korsyki znaleziono wrak rzymskiego statku nazwany Capo Corso 2. Ponad 2 tysiące lat temu transportowano nim ze Środkowego Wschodu szkło i wyroby szklane. Z powodu niejasnych w tamtym miejscu granic morskich dopiero niedawno Francja i Włochy porozumiały się, co do wspólnych prac archeologicznych. Ich wynik był niezwykły – światło dzienne ujrzał świetnie zachowany ładunek delikatnych szklanych przedmiotów.

Szklane przedmioty wydobyte z wraku
Szklane przedmioty wydobyte z wraku
Soprintendenza Nazionale per il Patrimonio Culturale Subacqueo

To dopiero drugi śródziemnomorski wrak z takim ładunkiem, jaki kiedykolwiek znaleziono. Opierając się na wyglądzie statku, archeolodzy uważają, że zostałby on zbudowany gdzieś między końcem I wieku a początkiem II wieku naszej ery. Zespół włoskich i francuskich archeologów rozpoczął eksplorację Capo Corso 2 od badania fotogrametrycznego, aby ocenić jak bezpiecznie podjąć z dna morza ten, tak kruchy, ładunek.

Wysłano zdalnie sterowany pojazd (ROV) o nazwie Arthur, który po nagraniu filmów przedstawiających szklane artefakty rozrzucone po dnie, zabrał kilka z nich na powierzchnię. Ten podwodny robot może schodzić na głębokość nawet do 2500 metrów, nagrywa filmy w wysokiej rozdzielczości, nawet na tych ekstremalnych głębokościach, a także jest w stanie odkurzyć osad z dna morskiego, aby odzyskać ukryte w nim przedmioty. Ma też specjalnie zaprojektowany chwytak, który delikatnie traktuje podnoszone przedmioty. Większość szkła Capo Corso 2 była nieprzetworzona, transportowana w surowych blokach w różnych rozmiarach i kolorach do późniejszej obróbki. Arthur odzyskał też całe kubki, butelki, talerze, miski i innych szklane naczynia z czasów Cesarstwa Rzymskiego. Nie odkryto żadnych śladów ludzkich szkieletów, więc zakłada się, że cała załoga uciekła przed zatonięciem statku.

Na dnie morza nadal pozostaje mnóstwo szkła, które będzie powoli badane i wydobywane dzięki wsparciu włoskiego Narodowego Nadzoru nad Podwodnym Dziedzictwem Kulturowym oraz Département des Recherches Archéologiques subaquatiques et sous-marine (Drassm) z Francji.

 



Źródło: Soprintendenza Nazionale per il Patrimonio Culturale Subacqueo

#starożytny Rzym #archeologia podwodna #szklane przedmioty #szklany skarb #korsyka

Magdalena Łysiak