Polska w wyniku II wojny światowej utraciła ponad pół miliona ruchomych dzieł sztuki. W MKiDN działa Departament Restytucji Dóbr Kultury, którego pracownicy przy pomocy specjalnych narzędzi internetowych przeszukują dziennie miliardy informacji, co umożliwia odnajdywanie kolejnych strat. Szef resortu kultury wskazał, że działalność związana z odzyskiwaniem utraconych dzieł sztuki opiera się na współpracy z wieloma instytucjami oraz osobami w Polsce i na świecie.
Są to przedstawiciele służb, prokuratury, dyplomacji, muzealnicy, historycy sztuki, instytucje wyspecjalizowane w poszukiwaniu dzieł sztuki, ale także zwykli obywatele – posiadacze dzieł sztuki, które mogą być stratami polskiego państwa. Ludzie ci zgłaszają się do naszych instytucji lub czasami bezpośrednio do MKiDN z zapytaniami o historię obiektów, które posiadają w swoich kolekcjach.
Do zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie powracają obrazy: „Siuprem zieleniaczek” Romana Szwojnickiego, „Portret Leopoldyny Kuczyńskiej” Andrzeja Grabowskiego, „Koncert” Jana Horemansa, gwasz „Kozak (Buńczucznik)” Józefa Brandta, a także XVIII-wieczna szklanica z przedwojennej kolekcji Muzeum Ordynacji Krasińskich oraz zespół sześć fotografii z widokami Tatr i Zakopanego autorstwa krakowskiego fotografa Stanisława Bizańskiego, stanowiących część kolekcji Mieczysława Geniusza wcielonej do zbiorów MNW w 1926 r.
Wspólne działania pracowników Muzeum Narodowego w Warszawie oraz resortu kultury pozwoliły na potwierdzenie proweniencji obiektów, co utwierdziło dotychczasowego posiadacza o konieczności ich zwrotu do muzeum.
