„Plugawe prochy królów" – profanacja grobów królewskich
Rewolucja francuska niosła ze sobą śmierć i zniszczenie. Także zniszczenie dzieł sztuki i dziedzictwa Francji oraz Europy. Wszystko, co związane było z monarchią lub Kościołem Katolickim miało ulec unicestwieniu. Kościoły zamieniano na tzw. świątynie rozumu lub fabryki saletry, z kielichów mszalnych pito wino, cenne przedmioty rozgrabiono i zniszczono. Jednym z przerażających i barbarzyńskich uczynków tamtego czasu jest ekshumacja królów francuskich z bazyliki Saint-Denis, pełniącej od wieków rolę królewskiej nekropolii, i wrzucenie ich wspólnie do wykopanych dołów.
Pod koniec 1792 roku Sylvain Maréchal pisał w „Révolutions de Paris”: Jak to możliwe, że podczas gdy właśnie usuwamy wszystkie ślady monarchii, plugawe prochy naszych królów spoczywają jeszcze nietknięte w byłym opactwie Saint-Denis? (…) Nie powinien zostać kamień na kamieniu z budowli przeznaczonej na ich grób… Rząd tymczasowy nakazał najpierw przetopienie pomników z brązu, srebra i innych metali, na „patriotyczne” kule. Rozebrano czterdzieści siedem grobów bazyliki, m.in. grobowiec Karola VIII z pozłacanego brązu i emalii. Rok później wydano ustawę o zniszczeniu insygniów feudalizmu i grobów szlacheckich lub książęcych we wszystkich budynkach republiki.
Konwent Narodowy na sesji 31 lipca 1793 roku, na wniosek obywatela Barère’a postanowił uczcić zdobycie Tuileries i wyrzucić „tyranów” z ich trumien, pod pretekstem odzyskania ołowiu z trumien. Na drugi dzień ogłoszono wszem i wobec, że: Grobowce i mauzolea byłych królów, wzniesione w kościele Saint-Denis, w świątyniach i innych miejscach na całym obszarze republiki, zostaną zniszczone 10 sierpnia. Z wielu powodów operacja została rozłożona w czasie. Jednym ze świadków wydarzeń był Dom Poirier, były mnich benedyktyński i uczony, który pozostawił wstrząsający opis świętokradztwa: Operacja wyjęcia trumien dostarczała dla anatomii i chemii obfitego materiału badawczego ze względu na postępujący stan rozkładu ciał ludzkich w ciągu wielu wieków.
Zniszczono sarkofagi Karolingów, Kapetyngów, Walezjuszów, Burbonów. Ołowiane urny z wnętrznościami z zabalsamowanych zwłok zostały przetopione na kule. Kiedy kamienne i marmurowe pomniki grobowe rozbito, szczątki wyrzucano na posadzkę świątyni. Idealnie zabalsamowane ciało Henryka IV, zostało oparte o ścianę na pokaz dla gawiedzi. Niekiedy rewolucjoniści zabierają dla siebie fragment paznokcia, włosów, zębów czy kości, na pamiątkę lub na sprzedaż. Ciała ponad 170 osób (46 królów, 32 królowych, 63 książąt krwi, 10 sług i dwa tuziny opatów z Saint-Denis) zostały wrzucane do dwóch masowych grobów (zwanych Valois i Bourbons), wykopanych na placu obok kościoła. Doły zalano wapnem gaszonym i zasypano ziemią.
W 1817 roku, na polecenie króla Ludwika XVIII rozpoczęto poszukiwania mogił ze zwłokami monarchów francuskich. Odkryto je 18 stycznia, po czym dokonano ekshumacji i z zachowaniem ceremoniału ponownie pochowano w krypcie bazyliki. Szczątki umieszczono w pięciu trumnach, ponieważ nie udało się ich ponownie zidentyfikować.
Źródło: niezależna.pl; François Słuchał Wandalizm rewolucji
