Istnieją różne rodzaje figurek dogū, które podzielone na cztery grupy: statuetki mające „brwi w kształcie serca (lub półksiężyca)”, „typ sowy rogatej”, „typ gogle na oczach” i „typ kobiety w ciąży”. Jedynie ich ciała wyglądają podobnie: są krótkie i ciężkie, z małymi, szerokimi nogami oraz szerokimi ramionami, duże piersi i biodra wskazują na powiązania z płodnością.
Porównuje się je do innych tego typu figurek z kultury europejskiej, takich jak prehistoryczna Wenus Willendorfu. Ale dlaczego dogū mają tak charakterystyczne oczy? Badacze nazywają ten rodzaj wizerunków „kosmonautami” i sugerują, że tak jak wyolbrzymione narządy żeńskie związane były z płodnością to „gogle” wskazywały na czujność, a co za tym idzie bezpieczeństwo plemienia. Wytwarzaniem figurek zajmowały się tylko kobiety. Ciekawy jest też fakt, że wszystkie znalezione dogū zostały kiedyś celowo złamane, stąd myśl, że były częścią jakiejś formy kultury religijnej i szamańskiej w okresie Jōmon.
Pierwszych znalezisk archeologicznych z okresu Jōmon dokonał amerykański zoolog i orientalista Edward Morse w roku 1877 w Ōmori na linii Tokio – Jokohama. Wydarzenie to uważa się za początki archeologii w Japonii.
