Najwspanialsze wesele średniowiecznej Europy
O Jadwigę, córkę Kazimierza Jagiellończyka (siostrę Zygmunta Starego) starali się synowie najważniejszych dynastii europejskich. Aż cztery razy posłów słał król Maciej Korwin, którego niestety za każdym razem odrzucano. Władca Węgier napotkał silny sprzeciw królowej Elżbiety Habsburżanki, która miała wyrazić się o nim w następujący sposób: „Matyasz chłop, Kruczek, Wołoszyn, pies niegodzien jej!”. Król Kazimierz zgodził się ze swą żoną, szczególnie że w planach miał wzmocnienie sojuszu z księstwem Bawarii. Wybór padł więc na Jerzego Wittelsbacha, księcia Bawarii-Landshut, który miał przydomek Bogaty.
Rozmowy między dworami zakończyły się pozytywnie w Boże Narodzenie 1474 roku, w Radomiu. 14 listopada 1475 roku Jadwiga w otoczeniu przepychu polskiego orszaku dotarła do Landshut, gdzie została powitana przez przyszłego męża oraz przez cesarza Fryderyk III. Ślub odbył się tego samego dnia w kościele św. Marcina. Procesja ślubna przeszła przez Stare Miasto do Ratusza. W uroczystościach wzięło udział wielu znamienitych gości, m.in. wspomniany cesarz Fryderyk III, jego syn Maksymilian, elektor brandenburski Albrecht III Achilles, Zygmunt Habsburg, elektor Palatynatu Filip Wittelsbach.
Jerzy Bogaty
Polskę reprezentowało 10 tysięcy możnowładców i szlachty. W turniejach brali udział najlepsi i najzdolniejsi rycerze ówczesnej Europy. W Bibliotece Państwowej w Monachium w Bawarii zachował się pergamin z dokładnymi kosztami ślubu („Was Kostung über Herzog Georgs des Reichen von Landshut Hochzeit erlaufen”), listą gości, posiłkami itp. Dokument ten służył często jako wzór w organizacji wielu innych ślubów królewskich. I tak wiadomo, że na wesele przybyło „ponad 9000 osób, świętowano przez sześć dni, zjedzono 323 wołów, 490 cieląt, 969 świń, 3295 owiec i jagniąt, 51500 kur i gęsi”.
Jadwiga Jagiellonka
Małżeństwo doczekało się piątki dzieci, choć podobno nie było szczęśliwe. Jadwiga odsunęła się od Jerzego (czy też została przez niego zesłana) do zamku Burghausen, gdzie oddała się pracy kronikarskiej, spisując dzieje rodu Wittelsbachów. Rękopis się nie zachował, ale wspominany jest przez wielu ówczesnych świadków. Księżna była też hojną fundatorką, a ślady jej działalności można odnaleźć na terenie dolnej Bawarii: w miejscowości Landshut ufundowała kościół św. Jodoka i św. Martina, sfinansowała budowę kościoła St. Johannes w Dingolfing, kościół w Gollenhausen i w miejscu pielgrzymek w Altöttingen. Jadwiga Jagiellonka umarła 18 lutego 1502 roku w Burghausen. Pochowano ją w kościele klasztoru cystersów w Raitenhaslach, o czym przypomina pamiątkowa tablica, na której wyryto słowa o Jadwidze „urodzonej jako Królowa Polski”. Jerzy przeżył ją tylko o rok.
W drugiej połowie XIX w. w Landshut połączono ze sobą gotyckie kamienice w jeden neogotycki ratusz. We wnętrzach artyści związani z monachijską akademią sztuk pięknych: August Spieß, Rudolf Seitz, Ludwig Löfftz i Konrad Weigand, zilustrowali na ścianach wesele książęcej pary cyklem fresków oraz witraży odwołujących się do tego właśnie wydarzenia. Freski, które oglądali z ciekawością mieszkańcy stały się pretekstem do zorganizowania inscenizacji historycznego wesela. W 1903 r. karczmarz Georg Tippel z piekarzem Josephem Linnbrunnerem byli inicjatorami tego wydarzenia. W owej pierwszej rekonstrukcji wzięło udział 248 aktorów. Był to tak wielki sukces, że miasto postanowiło robić inscenizację co cztery lata. W czasach obecnych do miasta ściąga wówczas ponad pół miliona turystów, a w samym wydarzeniu bierze udział ponad 2000 artystów.
Źródło: niezależna.pl
