Elżbieta I i moda na czarne zęby
Cukier, znany od wieków w Indiach i świecie arabskim, do Europy przywędrował dopiero wraz z krzyżowcami pod koniec XI wieku. Nazywano go „słodką solą”. Był tak drogi, że mogli pozwolić sobie na jego używanie jedynie królowie, papieże i cesarze. Postrzegany jako symbol statusu, wskazywał na władzę i bogactwo. Źródła z epoki porównują go do drogocennych pereł i egzotycznych przypraw. Ale ten luksusowy i pyszny dodatek miał, tak jak i dzisiaj, swoją ciemną stronę. Jedną z jego „ofiar” była Elżbieta I, królowa Anglii.
Ta wielka władczyni rządziła Anglią od 1558 do 1603 roku: „podczas 45-letniego panowania Elżbieta I starannie pielęgnowała swój publiczny wizerunek” – napisano w „Smithsonian Magazine”. Przez lata nakładała biały podkład na twarz, który miał ukryć szpecące ślady po ospie. Królowa uwielbiała też słodycze i była fanką tzw. pasty do zębów Tudorów, zrobionej z cukru i używanej do polerowania zębów. Te namiętności sprawiły, że po pięćdziesiątce większość jej zębów była zepsuta, wypadła lub sczerniała. Mimo iż starała się ukrywać ten defekt, przybywający na jej dwór goście zauważali problem, co zostało odnotowane w pamiętnikach. Co ciekawe dość szybko zorientowano się, że przyczyną zniszczonych zębów jest tak pożądany cukier. Pewien dyplomata niemiecki napisał, że Elżbieta ma czarne zęby i że jest to „wada, na którą narażeni są bogaci Anglicy z powodu nadmiernego spożycia cukru”. Sir Robert Cecil zanotował, również iż „Jej Królewska Mość nakazuje wszelkim osobom zaprzestać robienia jej portretów, dopóki sprytny malarz nie skończy takiego, który wszyscy inni malarze mogą skopiować. Tymczasem Jej Królewska Mość zabrania pokazywania jakichkolwiek portretów, które są brzydkie, dopóki nie zostaną poprawione”. Elżbieta I była jednak taką ikoną mody dla swych poddanych, że naśladowano nie tylko jej fryzurę, makijaż i ubrania. Kiedy jej zęby stały się czarne, arystokraci uznali, że taki jest właśnie kanon piękna i zaczęli barwić swoje zęby sadzą.
Źródło: niezależna.pl
