101 lat temu w Warszawie urodził się Krzysztof Kamil Baczyński, poeta, podharcmistrz Szarych Szeregów, żołnierz Armii Krajowej. Poległ w czasie Powstania Warszawskiego walcząc w szeregach batalionu "Parasol". Do jego najbardziej znanych wierszy należą "Sur le pont d'Avignon", "Z głową na karabinie", "Mazowsze", "Elegia", "Poległym", "Bajka".
Krzysztof Kamil Baczyński herbu Sas, ps. Jan Bugaj, Emil, Jan Krzyski, Krzysztof, Piotr Smugosz, Krzysztof Zieliński, Krzyś urodził się 22 stycznia 1921 w Warszawie, zmarł 4 sierpnia 1944 r. w Warszawie. Był polskim poetą czasu wojny, podchorążym Armii Krajowej, podharcmistrzem Szarych Szeregów, jednym z przedstawicieli pokolenia Kolumbów.
W czasie okupacji związany z pismem „Płomienie” oraz miesięcznikiem „Droga”. Zginął w czasie powstania warszawskiego jako żołnierz batalionu „Parasol” Armii Krajowej.
Rocznicę urodzin Baczyńskiego wspomniał na Twitterze Trybunał Konstytucyjny.
101. rocznica urodzin Krzysztofa Kamila Baczyńskiego pic.twitter.com/Ueut1p66pr
— Trybunał Konstytucyjny (@TK_GOV_PL) January 22, 2022
Prezes Trybunału Konstytucyjnego Julia Przyłębska złożyła w Warszawie kwiaty pod tablicą upamiętniającą miejsce jego urodzenia.
Krzysztof był synem Stanisława Baczyńskiego, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej, żołnierza Legionów Polskich, oficera wywiadu tzw. dwójki WP, pisarza i krytyka literackiego oraz Stefanii z domu Zieleńczyk, nauczycielki i autorki podręczników szkolnych, katoliczki pochodzącej ze zasymilowanej rodziny żydowskiej. Świadomość żydowskiego pochodzenia znalazła później, w czasie Zagłady, odbicie w twórczości poety.
Krzysztof Kamil Baczyński poległ na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 r. w godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Pochowany pierwotnie na tyłach pałacu. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach (kwatera A22–2–25).