Podczas uroczystej gali zastępca prezesa Instytutu Pamięci Narodowej dr hab. Karol Polejowski podkreślił:
Naszym obowiązkiem jest pamiętać o przodkach, którzy wnieśli wkład w rozwój polskiej kultury, ale też nagradzać osoby, które o to dziedzictwo dbają. Semper Fidelis to dewiza, która przyświeca wszystkim tym, którzy są prawi i uczciwi. Państwo pozostają wierni temu przesłaniu, niosąc pamięć o dawnych pokoleniach i o dorobku polskich Kresów Wschodnich.
Przypomniał, że po roku 1945 pamięć o Kresach Wschodnich miała ulec wymazaniu, jednak osoby, które opuściły tamte obszary i zasiedliły Polskę, przeniosły tę pamięć i kultywowały ją, aby dać wyraz swojemu umiłowaniu dla miejsc, z których pochodziły oraz dla grobów swoich przodków.
Nagrody indywidualne:
Halina Kisłacz
Polska społeczniczka i lekarka, członkini Związku Polaków w Estonii od jego powstania w 1989 r. W 2004 r. została wybrana na prezesa tej organizacji. Od wielu lat aktywnie angażuje się w ochronę polskiego dziedzictwa w Estonii oraz budowanie pozytywnego wizerunku Polski i Polaków w tym kraju. Za swoją wieloletnią pracę na rzecz środowisk polonijnych Halina Kisłacz została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej.
Olena Udovenko
Działaczka społeczna, prezes Stowarzyszenia Miłośników Języka i Kultury Polskiej „Most Nadziei”, zaangażowana w upamiętnianie historii zbrodni katyńskiej i jej ofiar, a także rozpowszechnianie znajomości polskiego języka, kultury oraz tradycji na terenie Starobielska (obwód Ługański, Ukraina).
Mirosław Gajewski
Historyk, muzealnik, samorządowiec. W swoich badaniach koncentruje się na tematyce Wileńszczyzny, ze szczególnym uwzględnieniem działalności Armii Krajowej na jej terenie. Urodził się w Wilnie w rodzinie pielęgnującej polskie zwyczaje i tradycje, co stało się źródłem jego zainteresowań w późniejszych latach.
Tadeusz Marcinkowski (1932-2016) - nagroda post mortem
Popularyzator Kresów, aktywnie działał na rzecz upamiętniania Wołynia. Urodził się w Łucku, skąd w 1941 r. wraz z matką i siostrą został wywieziony na Syberię. Jego ojciec aresztowany w 1930 r. przez NKWD, został zamordowany w Kijowie i pochowany w jednym z dołów śmierci w podkijowskiej Bykowni. Po wojnie Tadeusz Marcinkowski wraz z rodziną osiadł w Zielonej Górze.
Nagroda zbiorowa
Towarzystwo Przyjaciół Wilna i Ziemi Wileńskiej w Olsztynie
Powstało 11 lutego 1989 r. początkowo pod nazwą Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej jako oddział zarządu głównego w Toruniu. Od 2015 r. jest podmiotem samodzielnym i zarazem kontynuatorem tradycji powstałej w 1989 r. organizacji.
Głównymi obszarami działania Towarzystwa są materialne wsparcie dla Polaków na Wileńszczyźnie oraz popularyzacja kultury, historii, tradycji Wilna i Ziemi Wileńskiej w Polsce. Organizacja angażuje się w cykliczne prelekcje (m.in. Czwartki Wileńskie – od 2015 r.), koncerty (m.in. z okazji święta Matki Bożej Ostrobramskiej), a także działalność wydawniczą i edukacyjną.
► Wyróżnienie:
Marta Axentowicz-Bohosiewicz
Pochodzi ze starej ormiańskiej rodziny związanej z kresowym Pokuciem. Wraz z mężem założyła w 2012 r. Fundację Ormiańską (Armenian Foundation), która skupia polskich Ormian, kultywuje ich tradycję i historię nierozerwalnie związaną z polskimi Kresami Wschodnimi.
Nagroda ma także walor edukacyjny. Pomoże w rozpowszechnianiu wiedzy na temat tego, co Polska straciła po 1945 r. A straciła wiele. Na Kresach pozostały relikwie dawnej Rzeczypospolitej – to źródło naszej tożsamości, tradycji, kultury. Wszyscy, którzy poświęcają się ratowaniu tych pamiątek, przywracaniu i utrwalaniu pamięci o historii tych ziem, zasługują na szczególne uznanie i wdzięczność obecnych i przyszłych pokoleń Polaków.
