Ostateczne rozwiązanie

20 stycznia 1942 w Wannsee pod Berlinem spotkali się wysocy urzędnicy państwowi pod przewodnictwem Reinharda Heydricha. Główny Urząd Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) przedstawił tego dnia plan „ostatecznego rozwiązania kwestii żydowskiej”, dotyczący zagłady 11 milionów Żydów.

Konferencja odbyła się w willi przy Großer Wannsee 56/58, a jej celem było praktyczne rozwiązanie kwestii żydowskiej. W spotkaniu uczestniczyli: 

dr Josef Bühler – Urząd Generalnego Gubernatora w Krakowie,
Adolf Eichmann – szef sekcji żydowskiej w Głównym Urzędzie Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA),
dr Roland Freisler – Ministerstwo Sprawiedliwości Rzeszy,
Reinhard Heydrich – szef Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy,
Otto Hofmann – Główny Urząd Rasy i Osadnictwa SS,
dr Gerhard Klopfer – Kancelaria Partyjna NSDAP,
dr Wilhelm Kritzinger – Kancelaria Rzeszy,
dr Rudolf Lange – Policja Bezpieczeństwa i SD (Służba Bezpieczeństwa),
dr Georg Leibbrandt – Ministerstwo Rzeszy Okupowanych Ziem Wschodnich,
Martin Luther – Ministerstwo Spraw Zagranicznych,
dr Alfred Meyer – Ministerstwo Rzeszy Okupowanych Ziem Wschodnich,
Heinrich Müller – szef Gestapo w RSHA,
Erich Neumann – Urząd Pełnomocnika ds. Planu Czteroletniego,
dr Eberhard Schöngarth – Policja Bezpieczeństwa i SD,
dr Wilhelm Stuckart – Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Rzeszy.

Reinhard Heydrich został upoważniony do podjęcia: „wszelkich niezbędnych przygotowań do globalnego rozwiązania kwestii żydowskiej na europejskim obszarze wpływów niemieckich”. „Ostateczne Rozwiązanie Europejskiej Kwestii Żydowskiej” dotyczyło ok. 11 mln Żydów, którzy mieli być skierowani „do prac” na Wschodzie. 

Jeszcze 16 grudnia 1941 r. gubernator Hans Frank, zwracając się do wysokich urzędników administracji, mówił: 

W Generalnym Gubernatorstwie mamy 2,5 miliona – a z tymi, którzy są spokrewnieni i tym podobne, 3,5 miliona Żydów. Nie możemy rozstrzelać 3,5 miliona Żydów, nie możemy ich otruć, ale musimy być w stanie podjąć kroki prowadzące do skutecznej eksterminacji.

W protokole z narady w Wannsee zapisano m.in.: 

Żydzi mają być użyci jako siła robocza na terytoriach wschodnich. Ci, którzy są zdolni do pracy, zostaną podzieleni na grupy czy ekipy – osobno mężczyźni i kobiety – i ewakuowani do określonych miejsc. Podczas przesiedlania mają być użyci do budowy dróg, co wyeliminuje większą ich część. Ci, którym uda się przeżyć muszą być traktowani w wiadomy sposób. Każde uchybienie w tej dziedzinie doprowadzić by mogło do odnowienia się Żydostwa w Europie.

Po konferencji w Wannsee, aby przyspieszyć eksterminację i wprowadzić w czyn ustalenia, które zapadły podczas spotkania, Niemcy rozpoczęli budowę obozów zagłady, w których Żydzi mieli być mordowani w komorach gazowych. Pierwszy obóz powstał jeszcze w grudniu 1941 r. w Chełmnie nad Nerem. W ciągu następnych miesięcy zbudowano niemieckie obozy zagłady w Bełżcu, Sobiborze, Treblince, na Majdanku i Auschwitz-Birkenau.

 

Źródło: niezalezna.pl,dzieje.pl

#Żydzi #obozy #Niemcy #rozwiązanie #ostateczne