Już po debiucie literackim, w sierpniu 1914 roku, wstąpił do I Brygady Legionów Polskich Józefa Piłsudskiego. Został adiutantem Komendanta i kronikarzem Brygady, z którą przeszedł szlak bojowy, dokumentując tamten czas w wybitnym reportażu wojennym.
W listopadzie 1918 roku wstąpił do Wojska Polskiego i służył jako sztabowy oficer łącznikowy podczas walk o Przemyśl, relacjonował też obronę Lwowa i Kresów Wschodnich w czasie walk polsko-ukraińskich. Potem ruszył na wyprawę do Wilna i Kijowa, aby opisać także tamten teren działań wojny polsko-bolszewickiej. Kierował Biurem Prasowym Naczelnego Dowództwa. W latach 20. XX wieku wydał wiele powieści, wspomnienia i zbiory opowiadań.
Od 1922 roku rozpoczął druk w odcinkach najsłynniejszej swej „Generał Barcz”, która opowiadała o pierwszych dniach odzyskania przez Polskę niepodległości i oparta była na faktach. Z tego względu wywołała ona żywe polemiki i nie wszędzie była dobrze przyjmowana.
Kiedy zaczęła się II wojna światowa Kaden-Bandrowski mieszkał w Warszawie. We wrześniu 1939 roku objął dział propagandy prasowej w Komisariacie Cywilnym przy dowództwie obrony stolicy. Podczas okupacji uczestniczył w tajnym nauczaniu prowadząc zajęcia z literatury i muzyki. Kiedy wybuchło powstanie pozostał w swoim mieszkaniu – 6 sierpnia został śmiertelnie ranny.
Reklama
