30 czerwca 1948 roku aresztowano mjr. Zygmunta Szendzielarza

Pod koniec lat 40. XX wieku UB intensywnie rozpracowywało Okręg Wileński AK. W czerwcu 1948 roku rozpoczęto akcję ostatecznego rozbicia tej formacji podziemia niepodległościowego. Podczas przeszukania mieszkania Wandy Minkiewicz przechwycono kartkę pocztową adresowaną z Poronina i w ten sposób udało się ubekom wpaść na trop „Łupaszki”. Zorganizowano obławę, a wcześniej rozpuszczono informację, że poszukiwany jest góralki rozbójnik, co miało uśpić czujność Szendzielarza i jego żołnierzy. Tak się też stało. 

Major został otoczony przez funkcjonariuszy bezpieki i aresztowany przed chatą, w której mieszkał 30 czerwca 1948 r. w Osielcu pod Jordanowem.
Natychmiast po aresztowaniu, „Łupaszko” został przewieziony do Warszawy i osadzony w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej. Przebywał tam 2,5 roku, do 8 lutego 1951 r. Podczas śledztwa był brutalnie torturowany. 23 października 1950 r. rozpoczął się proces byłych członków Okręgu Wileńskiego AK, w którym oskarżonymi byli – ppłk Antoni Olechnowicz, kpt. Henryk Borowski ps. „Trzmiel”, mjr Zygmunt Szendzielarz ps. „Łupaszko”, ppor. Lucjan Minkiewicz ps. „Wiktor”, Lidia Lwow ps. „Lala”, Wanda Minkiewicz ps. „Danka”.

Szendzielarz nie poprosił o łaskę. Wszyscy, oprócz kobiet, zostali skazani 2 listopada 1950 r. przez mordercę w mundurze – sędziego Mieczysława Widaja – na wielokrotną karę śmierci. Mjr Zygmunt Szendzielarz otrzymał 18-krotną karę śmierci.

Wyrok wykonano 8 lutego 1951 r. w mokotowskim więzieniu. Ciało zostało pochowane w tajemnicy w nieznanym przez lata miejscu. „Łupaszko” odnaleziony został w 2013 r. na tzw. Łączce przez zespół prof. Szwagrzyka z IPN.  

 

Źródło: niezalezna.pl

#UB #aresztowanie #Łupaszko