Autor nie dodał jeszcze swojego opisu.
Czasem przyłapuję się na wypominaniu swoim dzieciom, jak mają dziś dobrze, wyliczaniu, czego sam nie miałem, a oni mają i nie umieją tego docenić. Wczoraj było ich święto, które jest okazją do postawienia pytania o kondycję dzieci u progu trzeciej dekady XXI w. Czy w istocie ich życie jest tak wspaniałe, jak pozornie się wydaje?
Jeszcze kilkanaście lat temu wiele polskich kobiet nie miało dylematu: macierzyństwo czy praca zawodowa, bo ze względu na znikomą pomoc państwa pracować musieli oboje rodzice. Odkąd rodziny mają wsparcie w postaci 500+, a urlopy macierzyńskie są znacznie dłuższe, taki wybór stał się realny.
Czy w demokratycznym kraju można trafić za kratki za głoszenie treści udokumentowanych naukowo? Sprawa ks. prof. Dariusza Oko, oskarżonego o podżeganie do nienawiści wobec LGBT i skazanego wyrokiem nakazowym w Kolonii, pokazuje, że tak.
Rok 2005 to bardzo ważna data dla wielu Polaków. Śmierć naszego papieża sprawiła, że straciliśmy nie tylko wielkiego rodaka, lecz także niekwestionowany autorytet, który wskazywał kierunek myślenia o człowieku, rodzinie, małżeństwie, miłości czy wolności. Był też przewodnikiem, który pomagał odnaleźć się wobec światopoglądowych wyzwań współczesnego świata, takich jak stosunek do aborcji czy eutanazji.
MEiN szykuje kilka istotnych zmian w Karcie nauczyciela. Słuszne wydaje się uproszczenie anachronicznego systemu awansu zawodowego do dwóch stopni (z czterech). Ograniczy to biurokrację i skróci czas dochodzenia młodych nauczycieli do wyższych zarobków.
W Święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski na mszę świętą udaliśmy się do niewielkiego kościółka w nadmorskim Pobierowie, gdzie spędzaliśmy majówkę. Wsłuchując się w słowa proboszcza tamtejszej parafii, w których pobrzmiewała żarliwa wiara, niezwykłe ciepło, życzliwość, radość ze zwykłych rzeczy, uświadomiłem sobie, że takich księży jest wielu w różnych zakątkach Polski.
Porady, jak otruć ministra Cieszyńskiego, bransoletka złożona z ośmiu gwiazdek, wulgaryzmy pod adresem polityków PiS, antyklerykalne popisy, wspieranie rosyjskiej i białoruskiej propagandy – to twitterowa wizytówka specjalistki od PR Anny Garwolińskiej, która reprezentuje kontrolerów lotu w negocjacjach z Polską Agencją Żeglugi Powietrznej.
Sprawa kard. Stanisława Dziwisza jest kolejnym przykładem tego, że w oskarżeniach o nadużycia seksualne w Kościele, w tym zaniedbania duchownych w tym względzie, należy zachować ostrożność.
Od dłuższego czasu jesteśmy świadkami medialnego spektaklu z Robertem Lewandowskim w roli głównej. Mniej mówi się o sportowych wyczynach kapitana polskiej reprezentacji, więcej o możliwym transferze z Bayernu Monachium do FC Barcelona. Tematem żyją media nie tylko polskie, lecz także hiszpańskie.
Coraz bardziej niezrozumiałe są kolejne gesty i działania Watykanu związane z inwazją Rosji na Ukrainę. Po tym, jak papież Franciszek stwierdził, że „wszyscy jesteśmy winni”, zrodził się pomysł, by podczas drogi krzyżowej w rzymskim Koloseum w Wielki Piątek krzyż niosły wspólnie rodziny ukraińska i rosyjska.
Od rozpoczęcia rosyjskiej inwazji na Ukrainę postawa papieża Franciszka budzi wątpliwości. Z jednej strony, w wielu wypowiedziach ogólnie krytykuje on wojnę, mówi o siłach zła, nieludzkiej i barbarzyńskiej agresji. Potępia zabijanie dzieci, niewinnych, cywilów, wzywa do modlitwy o pokój, a nawet odwiedza ukraińskie dzieci – ofiary wojny przebywające w watykańskim szpitalu. Z drugiej strony, próżno znaleźć w jego słowach nazwania wprost, kto za to zło odpowiada.
2 kwietnia minęła 17. rocznica śmierci papieża Jana Pawła II, wielkiego Polaka Karola Wojtyły. Co dziś powiedziałby nam nasz wielki rodak? W ogromnym bogactwie jego myśli na szczególną uwagę zasługują trzy wątki, które spotykają się, przenikają, wiążą ze sobą: rodzina, małżeństwo i miłość.
Z wielką ostrożnością podchodziliśmy do barażowego finału ze Szwecją. Nowy selekcjoner, kontuzje, słaby mecz towarzyski ze Szkocją i fatalny bilans ostatnich spotkań ze Szwedami…
„Zdolna jestem niesłychanie \ Najpiękniejsze mam ubranie \ Jak coś powiem, to już powiem…” – kiedy Jan Brzechwa pisał wiersz „Samochwała”, nie mógł sądzić, że portretuje jednego z liderów dzisiejszej opozycji. Rafał Trzaskowski na ostatniej konferencji wystąpił z Jerzym Owsiakiem i ukraińskim ambasadorem w Polsce Andrijem Deszczycą. „Występ” prezydenta stolicy stał się dlań okazją do wystawienia laurki WOŚP i warszawskim urzędnikom, w tym samemu sobie.
Polacy w obliczu rosyjskiej agresji wciąż ujawniają swoje najlepsze cechy. Nie od dziś wiadomo, że w sytuacjach trudnych, kryzysowych zdajemy egzamin z człowieczeństwa. Zdają go rządzący, ale przede wszystkim zwykli ludzie zaangażowani w bezinteresowną pomoc sąsiadom. Kto może, przygarnia Ukraińców pod swój dach, przygotowuje paczki, pomaga w rozlokowaniu ich.
Putinowska propaganda rośnie w siłę. Akcje poparcia agresji Rosji na Ukrainę organizują zwykli obywatele, sportowcy, a nawet pracownicy hospicjum. W ten haniebny proceder włączyła się też Cerkiew. Patriarcha moskiewski podczas Niedzieli Przebaczenia Win wyraził poparcie dla rosyjskiej inwazji. W szokujących słowach winą za sytuację obarczył Zachód.
„Niemożność uwolnienia się od natrętnych myśli, obrazów lub wykonywanie ciągle tych samych czynności” – to słownikowa definicja obsesji. Dobrze ilustruje medialne funkcjonowanie zaciekłych wrogów Kościoła. Magdalena Środa myśli o nim nawet przy okazji wojny na Ukrainie. Zarzuca mu milczenie i bierność w sprawie pomocy uchodźcom, co ma się nijak do rzeczywistości, bo Kościół jest instytucją, która jest w nią zaangażowana bardziej niż jakakolwiek inna.
Presja zapoczątkowana przez reprezentantów Polski i PZPN na FIFA przyniosła efekty. Po decyzjach kolejnych reprezentacji o bojkocie Rosjan reprezentacja tego kraju została zawieszona we wszystkich rozgrywkach międzynarodowych.
Reprezentanci Polski w piłce nożnej uczynili to, czego wymaga poczucie solidarności, honor i godność. Bez owijania w bawełnę zdecydowali o bojkocie barażowego meczu z Rosją. Reakcja rosyjskich władz piłkarskich była do przewidzenia.
Nie pierwszy raz w ostatnim czasie jesteśmy świadkami sądowego wyroku, który przeczy nie tylko zdrowemu rozsądkowi, lecz także społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wprawdzie znana feministyczna aktywistka „Babcia Kasia” została skazana przez Sąd Rejonowy w Warszawie, ale grzywna 1000 zł za naruszenie nietykalności osobistej policjantów i znieważenie ich to kara nadzwyczaj pobłażliwa.