Ojciec i syn
W Legnicy kończy się właśnie rok mjr. Władysława Dybowskiego, współorganizowany przez senator RP Dorotę Czudowską i miejscowy klub „Gazety Polskiej”. Dybowski to wyklęty przez komunistów Żołnierz Niezłomny.
Rocznik 1892 r., podczas I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej, wstępuje do Korpusu Wschodniego gen. Dowbór-Muśnickiego, by następnie jako adiutant gen. Hallera rozbijać bolszewików.
Od połowy lat 30. związany z Organizacją Polską – tajną, elitarną strukturą obozu narodowego.
Okupacja niemiecka to dla Dybowskiego walka w Narodowych Siłach Zbrojnych i stworzonej przez siebie Krakowskiej Brygadzie Obrony Narodowej. Okupacja sowiecka to wstąpienie – na polecenie niepodległościowego podziemia ‒ do PPR. Szczyt jego działalności wywiadowczej to okres po sierpniu 1945 r., kiedy zostaje wiceprezydentem Legnicy. Rozpracowuje struktury UB, MO, KBW, a głównie stacjonujący w mieście sowiecki garnizon (do siatki pozyskał dwóch wysokich rangą oficerów Armii Czerwonej). Raporty przesyła do Krakowa, gdzie jego syn Konrad Dybowski (ochotnik wojny 1939 r., następnie w ZWZ-AK) przekazuje je konspiratorom WiN, by w końcu trafiły one do Rządu Polskiego w Londynie. W październiku 1946 r. bezpieka – dzięki konfidentom – rozpracowuje organizację, a Władysław i Konrad Dybowscy, razem z sześcioma współpracownikami, trafiają na Rakowiecką, gdzie śledztwo prowadzą Józef Goldberg-Różański i Stanisław Łyszkowski, przy wsparciu prokuratorów: Podlaskiego, Holdera i Lityńskiego. 16 czerwca 1947 r. stołeczny Wojskowy Sąd Rejonowy pod przewodnictwem ppłk. Jana Hryckowiana (morderca sądowy rtm Pileckiego) skazuje obu na karę śmierci. 31 lipca 1947 r. w tył głowy strzela Dybowskim kat Mokotowa Piotr Śmietański.
W ramach krakowskiego śledztwa na Montelupich trafia 16 osób, w tym żony Władysława i Konrada Dybowskich. W 1993 r. wyroki zostają unieważnione. Dziś doczesne szczątki bohaterów trzeba wydobyć z bezimiennych dołów na warszawskim Służewie (tu komuniści zakopywali polskich patriotów przed „Łączką”).
Źródło:
