"Zgodnie z obowiązującym zarządzeniem dyrektorowi CAW podlega wojskowa sieć archiwalna, w skład której wchodzi: Archiwum MON, Archiwum Sił Powietrznych, Archiwum Marynarki Wojennej, Archiwum Wojskowe w Toruniu i Archiwum Wojskowe w Oleśnicy. Jest to pierwszy etap reformy w obszarze archiwistyki wojskowej, której celem jest powołanie Wojskowego Biura Historycznego. W skład WBH wejdą trzy instytucje: Centralne Archiwum Wojskowe, Wydział Badań Naukowych (w tym redakcja „Przeglądu Historyczno-Wojskowego”) oraz Centralna Biblioteka Wojskowa" - informuje Bartłomiej Misiewicz, rzecznik MON.
OBEJRZYJ ROZMOWĘ:

Dr hab. Sławomir Cenckiewicz (ur. 20 lipca 1971 r. w Gdyni) to absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Gdańskiego. W 1997 r. obronił pracę magisterską pod kierunkiem prof. Romana Wapińskiego na podstawie rozprawy pt. „Geneza opozycji lewicowo-liberalnej w PRL (1956-1968)”. W styczniu 2003 r. w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego obronił pracę doktorską na podstawie rozprawy pt. „Tadeusz Katelbach (1897-1977). Biografia polityczna” (promotor prof. Roman Wapiński). W listopadzie 2011 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Rozprawą habilitacyjną była książka pt. „Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz na tle epoki (1929-2010)”, Poznań 2010. Od 2012 r. jest profesorem Wyższej Szkoły Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu, w której prowadzi wykłady z zakresu dziejów służb specjalnych PRL oraz polskiej myśli politycznej XX wieku.
W pracy naukowej specjalizuje się w dziejach Ludowego Wojska Polskiego, komunistycznego aparatu bezpieczeństwa, ruchów antykomunistycznych i niepodległościowych w PRL, polskiej emigracji politycznej i Polonii amerykańskiej. Dwukrotny stypendysta Polonia Aid Foundation Trust w Londynie (2000 r. i 2004 r.). W 2000 r. i 2009 r. otrzymał grant Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku. W latach 2005-2007 stypendysta Free Speech Foundation w Chicago.
Pracownik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku w latach 2001-2008. Od lipca do listopada 2006 r. był też pracownikiem Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie (na stanowisku kierownika sekcji Edycji Źródeł i Informacji Naukowej). Adiunkt w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego w latach 2003-2005.
W latach 2003-2005 sekretarz redakcji rocznika naukowego „Niepodległość” (Warszawa). Od 1999 r. członek Rady Porozumiewawczej Badań nad Polonią. Współpracownik czasopisma naukowego „Glaukopis”. Stały współpracownik tygodnika „Do Rzeczy” i miesięcznika „Historia Do Rzeczy”. Od lipca do października 2006 r. kierownik Komisji Likwidacyjnej WSI i doradca pełnomocnika ds. powołania Służby Kontrwywiadu Wojskowego.
Autor ponad dwustu publikacji naukowych, źródłowych i popularnonaukowych. Opublikował i współredagował 19 książek, w tym siedem edycji źródłowych oraz dwanaście książek autorskich (trzy jako współautor). Niektóre z nich zostały wyróżnione prestiżowymi nagrodami (np. „Tadeusz Katelbach (1897-1977). Biografia polityczna” – nagroda im. Jerzego Łojka w 2006; „Anna Solidarność. Życie i działalność Anny Walentynowicz (1929-2010) na tle epoki” – Książka Historyczna Roku 2010; „Długie ramię Moskwy. Wywiad wojskowy Polski Ludowej 1943-1991 (wprowadzenie do syntezy)” – Książka Historyczna Roku 2012; „Lech Kaczyński. Biografia polityczna 1949-2005” – Książka Historyczna Roku 2013.
W latach 2001-2010 współautor i konsultant historyczny wielu wystaw (m. in. wystawy Fundacji Centrum Solidarności w Gdańsku o Grudniu ’70 i Wolnych Związkach Zawodowych Wybrzeża) oraz filmów i cyklów dokumentalnych (m. in. serii „Errata do biografii”). W latach 2011-2015 recenzent trzech rozpraw doktorskich. W 2007 r. odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Srebrnym Krzyżem Zasługi.