„Inka” zamiast „czterech śpiących”

Na Facebooku powstała grupa o nazwie - O pomnik „Inki” w miejscu pomnika „4 śpiących” na warszawskiej Pradze. Jak piszą autorzy akcji przyszła „Inka” już ma twarz. – „Wybraliśmy pasującą fotografię” – informują.

Autor: oa

http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.pl

Na Facebooku powstała grupa o nazwie - O pomnik „Inki” w miejscu pomnika „4 śpiących” na warszawskiej Pradze. Jak piszą autorzy akcji przyszła „Inka” już ma twarz. – „Wybraliśmy pasującą fotografię” – informują.

Chodzi o zamianę pomnika "braterstwa broni" (tzw. czterech śpiących), odsłoniętego na warszawskiej Pradze po drugiej wojnie światowej, na pomnik Danuty Siedzikówny „Inki”, zamordowanej przez komunistyczny aparat bezpieczeństwa. Do akcji dołączyło już ponad 2 tys. osób.

„Inka” była sanitariuszką 5. Wileńskiej Brygady AK. Wczesną wiosną 1946 r. nawiązała kontakt z ppor. Zdzisławem Badochą „Żelaznym”, dowódcą jednego ze szwadronów „Łupaszki”. Służyła w tym szwadronie jako łączniczka i sanitariuszka, uczestnicząc w akcjach przeciwko NKWD i UB. Aresztowana w lipcu 1946 r.

W śledztwie (kierowanym przez naczelnika Wydziału III WUBP w Gdańsku Jana Wołkowa i kierownika Wydziału Śledczego WUBP Józefa Bika) była bita i poniżana. Mimo to odmówiła składania zeznań obciążających członków brygad wileńskich AK. Została skazana na śmierć 3 sierpnia przez sąd kierowany przez mjr. Adama Gajewskiego i zastrzelona przez dowódcę plutonu egzekucyjnego ppor. Franciszka Sawickiego 28 sierpnia 1946 wraz z Feliksem Selmanowiczem ps. Zagończyk, w więzieniu przy ul. Kurkowej w Gdańsku. Według relacji przymusowego świadka egzekucji, ks. Mariana Prusaka, ostatnimi słowami „Inki” było: Niech żyje Polska! Niech żyje „Łupaszko”! Miejsce pochówku ciał nie jest znane. „Inka” miała 17 lat.

Akcja jest dostępna pod tym adresem - http://www.facebook.com/events/534705559884924/?ref=3