Niewiele potrzeba, by kolejnym krajem, w którym starzy, chorzy czy samotni ludzie będą pozbawiani życia, za swoją zgodą lub bez niej, została Francja. Niedawno tamtejszy sąd pozwolił lekarzom w Reims odłączyć Vincenta Lamberta, będącego od sześciu lat w stanie wegetatywnym, od aparatury dostarczającej mu pokarm i płyny. W 2008 r. mężczyzna uległ wypadkowi samochodowemu – od tej pory jest sparaliżowany i cierpi na poważny uraz mózgu. Jego rodzice, głęboko wierzący katolicy, pomimo apeli lekarzy, żony Lamberta, siostrzeńca i sześciorga rodzeństwa, nie godzą się na jego zabicie. Aby ocalić życie syna, odwołali się do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, który nakazał władzom wstrzymać wykonanie zabiegu „na czas trwania postępowania”.
Media nad Sekwaną podkreślają, że to miała być przełomowa decyzja francuskiego prawodawstwa dotycząca eutanazji, precedens, który spowodowałby, że kraj ten w niedalekiej przyszłości zalegalizowałby „wspomagane samobójstwo na życzenie”. Tym bardziej że właśnie uniewinniono lekarza Nicolasa Bonnemaisona, który przyznał się, że otruł siedmiu terminalnie chorych pacjentów. To, co zrobił, znalazło zrozumienie nie tylko wśród sędziów, ale także w wynikach sondażu opublikowanego przez dziennik „Le Parisien”, w którym za zalegalizowaniem eutanazji opowiedziało się prawie 90 proc. Francuzów. Najwięcej zwolenników znajduje ona wśród osób powyżej 65. roku życia – popiera ją aż 98 proc. z nich.
Cały tekst w weekendowej "Gazecie Polskiej Codziennie"
