„Dziś, 14 października 2012, nad ranem zmarł nagle Janusz Krasiński, wybitny prozaik i dramaturg i wielki patriota, członek Szarych Szeregów i żołnierz Powstania Warszawskiego, autor sztuk scenicznych i słuchowisk radiowych, m.in. niezapomnianej "Czapy", powieści i opowiadań oraz reportaży” – wspominał Krasińskiego Moskwa.
Janusz Krasiński urodził się 5 lipca 1928 roku w Warszawie. Podczas okupacji był członkiem Szarych Szeregów, brał udział w Powstaniu Warszawskim. Trafił do obozu w Pruszkowie, a następnie do obozu Auschwitz, skąd został przeniesiony do Hersbruck pod Norynbergą. Razem z innymi więźniami tego obozu pod koniec marca 1945 roku został przetransportowany do obozu Dachau, który 9 kwietnia 1945 roku wyzwolili Amerykanie.
Gdy w 1947 roku Krasiński powrócił do Polski, aresztowano go pod zarzutem rzekomego szpiegostwa na rzecz wywiadu USA. Skazany przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na 15 lat więzienia, zwolniony został w 1956 roku na mocy amnestii, ale z zarzutu szpiegostwa uwolnił go dopiero Sąd Najwyższy – Izba Wojskowa w 1998 roku.
Pierwsza powieść Krasińskiego „Haracz szarego dnia” ukazała się w 1973 roku, potem wydał m.in. tom opowiadań „Jakie wielkie słońce” (1962), powieści „Wózek” (1966), czterotomowy cykl powieści autobiograficznych uhonorowany w 2006 roku nagrodą im. Józefa Mackiewicza („Na stracenie”, „Twarzą do ściany”, „Niemoc”, „Przed agonią”). Opowiadając o życiu bohatera cyklu - Szymona Bolesty, będącego alter-ego autora, Krasiński pisał o doświadczeniu totalitaryzmu - PRL-owskim życiu człowieka, któremu doświadczenia życiowe nie pozwalają ani uwierzyć w komunistyczny system, ani też iść z nim na kompromis.
.
Reklama
![Uwiodła mężczyznę, by ten zabił jej męża. Wszystko po to, by przejąć po nim spadek [FOTO+WIDEO]](https://files.niezalezna.tech/images/upload/2025/05/17/n_03a01294f52e3db0f29d951aae3d51678d9bc6fbacabbfccea452fae34dc8950_c.jpg?r=1,1)
