Szczerbaty Hołdys, czyli huzia na...

Cóż, głupota króluje na Woronicza. Tu zaskoczę wszystkich i wbrew stereotypom ja, polski polityk, zacytuję polityka niemieckiego. Kanclerz Adenauer, ojciec powojennej CDU, któremu Manfred Weber mógłby co najwyżej pastować buty (ale nie dlatego, że jest z CSU), powiedział: „Dobry Bóg postawił granicę dla ludzkiej mądrości, ale sprawił też, że głupota może być bezgraniczna. A to już jest niesprawiedliwe”. A ponieważ decyzje o faktycznym „odstrzeleniu” Przemka podejmowali ludzie, którzy nie skończyli studiów wczoraj, tylko są funkcjonariuszami mediów od wielu lat, to w ich kontekście od razu przypomniała mi się pewna angielska maksyma. Oto lud Albionu mawia: „Głupiec po czterdziestce jest naprawdę głupcem”. Oczywiście od razu pojawiło się towarzystwo wzajemnej adoracji (w skrócie: banda) typu pan Hołdys, pani Lis „und so weiter” (niemiecki – nie przypadkiem go używam – odpowiednik naszego „itp.”), które zaczęło gardłować za decyzją TVP o zgilotynowaniu Babiarza. Tak o nim pisano: „Katolicki radykał związany z Opus Dei, antyaborcjonista, homofob” (Łukasz Łachecki, „Krytyka polityczna”). A mnie, starszemu człowiekowi, od razu przypomniały się słowa Demokryta: „Wielką szkodę przynoszą głupcom ci, co ich chwalą”. Ponieważ cytowałem już tu Niemca i (starożytnego) Greka, to podsumuję słowami naszego rodaka Aleksandra Fredro: „Nie kąsaj, głupcze, kamienia, bo ci zęby wypadną”. Hmm, szczerbaty Hołdys? Bezzębna reszta? A ten kamień, od którego lawina bieg swój zmienia (no i macie Miłosza!), to zdrowy rozsądek i wierność polskim tradycjom.
 

 

Źródło: Gazeta Polska