Duda walczy nie tyle z Komorowskim, ile z WSI
Te wybory dla środowiska komunistycznych służb specjalnych są walką o utrzymanie kluczowego przyczółka.
Andrzej Duda nieznacznie wygrał I turę wyborów. „Nieznaczna” przewaga w liczbie uzyskanych głosów jest faktycznie ogromnym sukcesem, bo kandydat PiS startował z brakiem rozpoznawalności i zdobywał serca wyborców, boksując się ze skrajnie stronniczą większością medialną. To prawda, że sobie z nią poradził, ale w czasie kampanijnej dogrywki należy się spodziewać szaleńczej wprost stronniczości. Przestrzegam zatem przed zbytnim optymizmem i lekceważeniem pomysłowości prorządowych mediów, ale także samego Bronisława Komorowskiego. Wiem, wiem: złote myśli o specjaliście od kur, wygrażanie pięścią, nieznośna bucowatość, a czasami zwyczajne prostactwo spontanicznych wypowiedzi urzędującego jeszcze prezydenta mogą budzić w sympatykach Andrzeja Dudy nadzieję na jego zwycięstwo. Przypominam jednak, że jest także inne oblicze Komorowskiego, i to znacznie bardziej groźne. Kontakty z WSI, zaciekła obrona w większości szkolonych w Rosji funkcjonariuszy – wbrew własnej formacji – czy w końcu niewyjaśnione spotkania z nimi, knucie przeciwko legalnie działającym instytucjom RP i do tego dziwna śmierć świadków tych działań – to naprawdę nie są drobiazgi. Bronisław Komorowski ma niewyjaśnione oraz bliskie relacje z ludźmi, którzy nieraz udowodnili, iż potrafią być groźni dla polskiej demokracji. I o tym trzeba pamiętać. Te wybory są nie tylko najważniejszym wydarzeniem politycznym przed jesiennym starciem o kształt nowego parlamentu, a co za tym idzie także rządu. Dla szeroko rozumianego środowiska komunistycznych służb specjalnych są walką o utrzymanie kluczowego przyczółka władzy, od pięciu lat zajmowanego przez ich zaufanego człowieka.
