Z badań przeprowadzonych w roku 1783 potwierdzono, że wody świeradowskie skutecznie leczą wiele schorzeń. W 1754 roku okryto dachem górne źródło, a w 1768 roku przebudowano górne źródło i wybudowano dom mieszkalny z 14 pokojami.
W 1795 wybudowano pierwszy dom zdrojowy, w 1817 odkryto źródło w korycie rzeki, w związku z czym uregulowano jej przebieg i wybudowano zdrój zwany Dolnym Świeradowem. Był jednym z pierwszych uzdrowisk, gdzie poza funkcją pitną wprowadzono kąpiele w wywarze z kory świerku i w borowinie. W 1895 znaczna część uzdrowiska spłonęła. W 1899 odbudowano dom zdrojowy dodając 45-metrową wieżę oraz urządzono otaczający go park zdrojowy, powstała pijalnia wód w Górnym Zdroju oraz 80-metrowy kryty hall spacerowy. W latach 1920–1930 znajdowało już się kilka zakładów uzdrowiskowych (m.in. Dom Zdrojowy i Łazienki Leopolda). W 1934 odkryto źródło radonowe.
Po kapitulacji III Rzeszy w 1945 r. uzdrowisko zostało przekazane polskiej administracji. W latach 1950–1953 rozbudowano ujęcie, wymieniono rurociągi i infrastrukturę.
Świeradów-Zdrój jest typowo turystyczną miejscowością nastawioną głównie na kuracjuszy i narciarzy. Jest tu dobrze rozwinięta baza noclegowo-hotelowa. W mieście znajduje się bogata oferta organizowanych corocznie imprez kulturalno-rozrywkowych. Dodatkowo można wypełniać czas wolny pobytem na jednym z basenów, kortach tenisowych, terenach do jazdy konnej itp. Natomiast zimą są do dyspozycji dwa tory saneczkowe, oraz sześć wyciągów narciarskich, a także całoroczna kolej gondolowa na Stóg Izerski.
