Słabość może przejawiać się w nadmiernym lęku, częstym wycofywaniem się z podjętych planów, łatwym poddawanie się w obliczu przeciwności, niestabilnością emocjonalną, brakiem dystansu do negatywnych myśli i emocji, co sprawie łatwo przejmują one kontrolę nad zachowaniem.
Słaba i krucha psychika wiąże się nawykiem brania do siebie różnych uwag i wątpliwość, które ktoś nawet w sposób niezamierzony przy nas powiedział. Efektem takiej postawy jest szybkie wycofywanie się ze swoich zamiarów, gdy pojawiają nawet małe przeciwności i pierwszy oporu.
Innym przejawem słabej psychiki jest trwanie przy sztywnym przekonaniu o swojej wyjątkowości i wielkości - to specyficzny rodzaj perfekcjonizmu. Brak w nim dystansu do siebie. Taka osoba nie potrafi się z siebie śmiać, wszystko co jej dotyczy bierze poważnie. Nie dopuszcza że może się mylić, popełniać błędy.
Zbyt wygórowane poczucie wielkości jest mechanizmem obronnym, który ma za zadanie kamuflować słabość, niepewność siebie, niewiarę we własne siły.
Silny psychicznie człowiek mimo licznych przeszkód i niepowodzeń doprowadza swoje przedsięwzięcia do zamierzonego końca.
To ktoś, kto potrafi radzić sobie z oporem – zarówno tym zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Badania dotyczące możliwości rozwoju kariery w biznesie wykazały, że w 80% przeszkody są natury wewnętrznej nie zewnętrznej.
Osoba silna psychicznie ma dystans do siebie: nie traktuje swoich poglądów, oczekiwań i wyobrażeń jako niezmiennych wykładni. Umie uważnie słuchać tego, co mówią inni, nie raz słów krytyki. Umie się śmiać z siebie, zna swoje ograniczenia i słabości. Umie spokojnie reagować, gdy ludzie go krytykują i wytykają mu błędy. Dzięki temu może precyzyjnie określić swoje granice. Siła psychiczna, jest zdolnością do pokonywania oporów i przeciwności.
Czy osoby silnie psychicznie są bardziej szczęśliwe o tych, którzy mają słabszą psychikę? To osobna kwestia, która zależy od celu w życiu. Ciekawie opisuje to jedna starych przypowieści:
Pewien kupiec, który posiadał pięćdziesiąt wielbłądów niezbędnych do przenoszenia różnych jego dóbr, oraz czterdziestu służących, posłusznych mu we wszystkim, zaprosił kiedyś swego przyjaciela na pogawędkę. Przez całą noc nie mógł się uspokoić, nieustannie narzekając na rozmaite problemy i kłopoty związane z jego profesją. Opowiadał o swym majątku w Turkiestanie, o bogactwach jakie zgromadził w Indiach, o klejnotach i o tym, jak wiele ziemi posiadał.
„Ach, przyjacielu,” – powiedział – „wkrótce czeka mnie kolejna podróż. Ale później zamierzam odpocząć, na co przecież zasłużyłem sobie ciężką pracą. Tego właśnie pragnę najbardziej na świecie. Najpierw jednak muszę przewieźć ładunek siarki z Persji do Chin, gdzie – jak słyszałem – można ją sprzedać po dobrej cenie. Stamtąd udam się z transportem chińskiej porcelany do Rzymu. Zaś towar z Rzymu przetransportuję do Indii. Później indyjską stal zawiozę do Halabu, skąd udam się z ładunkiem luster i innych szklanych wyrobów do Jemenu. Z Jemenu wrócę wreszcie do Persji – z ładunkiem aksamitu.”
