Ciekawostki turystyczne: Rudniański Park Krajobrazowy
Rudniański Park Krajobrazowy – leży w województwie małopolskim na terenie gmin: Alwernia, Czernichów i Krzeszowice; w południowej części Garbu Tenczyńskiego oraz wschodniej części Doliny Górnej Wisły. Powierzchnia parku wynosi 58,139 km², natomiast jego otulina liczy 67,13 km². Rok założenia 1981.
Na terenie parku znajdują się dwa rezerwaty przyrody:
Dolina Potoku Rudno – rezerwat leśno-krajobrazowy, utworzony w 2001 roku; obejmuje fragment dobrze zachowanego łęgu olszowego oraz stanowiska geologiczne dawnego kamieniołomu porfirów. Jest to rezerwat częściowy, leśny o powierzchni 95,94 ha, posiada otulinę o powierzchni 100,88 ha. Jest fragmentem większego kompleksu leśnego, zwanego Lasem Orlej. Teren rezerwatu w najwyższym punkcie ma wysokość 318 m n.p.m.
Rezerwat obejmuje fragment dobrze zachowanego łęgu olszowego i olsu oraz znajdujące się po zachodniej stronie stanowiska geologiczne dawnego kamieniołomu porfirów „Orlej”. Osobliwością są stanowiska skrzypu olbrzymiego. Przez teren rezerwatu przepływa potok Rudno. Miejscami wyciął on w stokach stromy jar o urwistych ścianach skalnych.
Obok rezerwatu przebiega szlak rowerowy – z Krzeszowic przez Miękinię, Dolinę Kamienic, Wolę Filipowską, Puszczę Dulowską, Las Orlej, Sankę, Dolinę Sanki i Niedźwiedzią Górę do Krzeszowic.
Kajasówka – rezerwat przyrody nieożywionej, utworzony w 1962 roku; ochronie podlega unikatowy zrąb tektoniczny pokryty roślinnością kserotermiczną. Wzgórze o tej samej nazwie, położone jest w gminie Czernichów pomiędzy wsiami Przeginia Duchowna i Czułówek. Stanowi unikatowy zrąb tektoniczny, zbudowany z wapieni jurajskich i pokryty w części roślinnością kserotermiczną.
Zrąb Kajasówki to wzgórze o długości ok. 2,5 km i szerokości maksymalnie do 0,3 km, o głównym kierunku rozciągłości wschód-zachód, ograniczone strefami uskokowymi. Odseparowany jest dwoma zapadliskami tektonicznymi (rowami): od północy zapadliskiem Rybnej, od południa zapadliskiem Cholerzyn-Półwieś. Grzbiet wzgórza od strony zachodniej jest szeroki i łagodny, a od wschodniej – wąski, ze stromymi stokami.
W południowej i wschodniej części wzgórza w ścianach skalnych i opuszczonych kamieniołomach odsłonięte są skały wapienne (w dwóch odmianach: skaliste i uławicone) pochodzące z okresu jurajskiego, z których jest zbudowany zrąb. W skałach licznie występują skamieniałości gąbek i liliowców.
Najwyższe wzniesienie Kajasówki to Bustryk. Na Kajasówce znajduje się też niewielka jaskinia Przegińska, posiadająca dwa otwory i korytarz o długości ok. 10 m.
Wzgórze Kajasówka porasta las (bór sosnowy oraz grąd subkontynentalny). Na skalistych zboczach występują zarośla. Szczególną wartość przyrodniczą mają znajdujące się tam także zbiorowiska muraw kserotermicznych. Te ostatnie jednak w ostatnich dziesięcioleciach znacznie zubożały i zajmują już tylko niewielką powierzchnię – wskutek zaprzestania upraw bydła są one zastępowane zaroślami tarninowymi. Występują tutaj m.in. dziewięćsił bezłodygowy, rojownik pospolity, kruszczyk szerokolistny, pierwiosnek wyniosły i kalina koralowa.
Na murawach kserotermicznych Kajasówki występuje rzadki w Polsce gatunek motyla – skalnik driada.
Na Kajasówkę prowadzi czarny szlak turystyczny z Rusocic. Ponadto na wzgórzu wytyczono ścieżkę turystyczno-dydaktyczną przedstawiającą jego budowę geologiczną i porastającą je roślinność.
Źródło: niezalezna.pl
