Kręgi kamienne i kurhany w Węsiorach to "Polskie Stonehenge". To jedno z zagadkowych miejsc w Polsce jest położone ok. 1,5 km na południe od wsi Węsiory, na północnym brzegu Jeziora Długiego. To miejsce pochówku Gotów i Gepidów z I-III wieku na Kaszubach.
Cmentarzysko powstało w l. 70. i 80. n.e., a więc w czasie początków kultury typowej dla Gotów i Gepidów na Pomorzu. Bliżej nieokreślone przekształcenia doprowadziły do wydzielenia się kultury wielbarskiej z wcześniejszej kultury łużyckiej.
Badania archeologiczne cmentarzyska w Węsiorach zapoczątkowano dopiero w XX wieku. W 1956 przeprowadzono prace badawcze, obejmujące 3 kamienne kręgi, 16 kurhanów oraz 110 pochówków ciałopalnych i szkieletowych (groby popielnicowe oraz groby ziemne, jamowe). W toku badań ustalono, że w przeciwieństwie do innych pomorskich cmentarzysk kamienne kręgi w Węsiorach wykorzystywano do pochówków.
Znaleziska archeologiczne wydobyte w toku badań w Węsiorach znajdują się w zasobach Muzeum Archeologicznego w Gdańsku.
Na cmentarzysku stwierdzono następujące formy pochówków: kręgi kamienne, kurhany z kręgami koncentrycznymi, kurhany ze stelami i bez nich, groby płaskie ze stelami bez nich.
W wyżej wymienionych obiektach stosowano następujące rodzaje pochówka: groby popielnicowe czyste i obsypane szczątkami stosu, groby jamowe z czysto przemytymi kośćmi lub ze zsypanym stosem, groby szkieletowe, groby z popieliskiem.