Ciekawostki turystyczne: Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy

Puszcza Gorzowska, zwana też Puszcza Barlinecką, to duży kompleks leśny rozciągający się przede wszystkim na równinie sandrowej, usypanej 12 tys. lat temu przez wody odpływające z topniejącego lodowca. Powierzchnia sandru nie jest płaska, poprzecinana jest ciągami rynnowymi i zagłębieniami. Kompleks leśny puszczy położony jest na Równinie Gorzowskiej i Pojezierzu Myśliborskim pomiędzy Gorzowem Wielkopolskim, Strzelcami Krajeńskimi i Barlinkiem. Obejmuje powierzchnię ok. 35 tys. ha.

Obszar porośnięty jest lasami i borami mieszanymi. W drzewostanie dominuje sosna, buk, dąb, świerk, grab, wiąz, brzoza, olcha czarna, wierzby i klony. Wśród gatunków obcych modrzew europejski i daglezja zielona. Spośród rosnących tu roślin objętych ochroną ścisłą ważniejsze gatunki to: rosiczka okrągłolistna, orlik pospolity, paprotka zwyczajna, pierwiosnka lekarska, przylaszczka pospolita, śnieżyczka przebiśnieg. Ochroną częściową objęte są m.in. bobrek trójlistkowy, grążel żółty, grzybienie białe. Występuje też wiele unikatowych zbiorowisk roślinności bagienno-torfowiskowej.

Na terenie Puszczy Gorzowskiej znajduje się kilkanaście jezior zajmujących rynny polodowcowe. Największe to: Jezioro Wielgie (Dankowskie), Lubie, Chłop, Suche i Lubieszewko (Portki), Przyłęg. Na północnym skraju puszczy leży Jezioro Barlineckie. Najdłuższymi rzekami są Santoczna i Kłodawka. W pobliżu Barlinka swój obszar źródłowy ma Płonia.

Od 1991 r. znaczna część Puszczy Gorzowskiej chroniona jest w ramach Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Istnieje też kilka rezerwatów przyrody (Wilanów, Rzeka Przyłężek, Markowe Błota i Dębina).

W centralnej części puszczy w miejscowości Lipy znajduje się ośrodek wypoczynkowy, pole namiotowe i Leśna Stacja Dydaktyczna prowadzona przez Barlinecko-Gorzowski Park Krajobrazowy. Przygotowano również ścieżkę dydaktyczną.

Bogactwo przyrody Puszczy Barlineckiej zadecydowało o utworzeniu Parku. Teren Parku, mimo że zajmuje tylko ok. 40% powierzchni Puszczy, jest dla niej reprezentatywny. Dominują tu lasy, zajmujące około 81% powierzchni. Drugim, ważnym elementem krajobrazu są liczne jeziora. Na terenie Parku stwierdzono występowanie ok. 700 gatunków roślin naczyniowych, 140 gatunków porostów, ponad 100 lęgowych gatunków ptaków.

Na terenie parku na Pojezierzu Pomorskim i Myśliborskim znajduje się 75 jezior o powierzchni powyżej 1 ha. Największe z nich to jeziora: Barlineckie o pow. 268 ha, Dankowskie o pow. 81,9 ha. Niektóre z jezior tworzą z rzekami ciągi rynnowe.

Na obszarze parku zostało utworzonych 5 rezerwatów przyrody: Dębina – 12,18 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa, Rzeka Przyłężek – 35,08 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa, Wilanów – 67,16 ha woj. lubuskie, gm. Kłodawa, Markowe Błota – 193,40 ha woj. zachodniopomorskie, gm. Barlinek, Skalisty Jar Libberta – 33,21 ha woj. zachodniopomorskie, gm. Barlinek.

Pomniki przyrody: 41 drzew, 5 pomników przyrody nieożywionej, 1 głaz narzutowy, 3 skały, źródło „Boży Dar”. Na terenie Parku ważną rolę odgrywają zabytki kultury materialnej. Są to pojedyncze obiekty, założenia parkowo-pałacowe lub całe układy wsi.

W Lubocieszy (Lipach) działa „Leśna Stacja Dydaktyczna” pełniąca rolę ośrodka edukacji przyrodniczej.

 

Źródło: niezalezna.pl