Aktywność fizyczna u cukrzyków ważniejsza niż uwarunkowania genetyczne?
Regularna aktywność fizyczna ma istotny wpływ na zapobieganie rozwojowi cukrzycy typu 2, nawet u osób z wysokim ryzykiem genetycznym. Badania przeprowadzone na University of Sydney i opublikowane w "British Journal of Sports Medicine" wykazały, że większa aktywność fizyczna, zwłaszcza o umiarkowanej lub wysokiej intensywności, wiąże się z niższym ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu 2.
Cukrzyca typu 2 jest jednym z najważniejszych globalnych problemów zdrowotnych. Badanie to dostarcza obiecujących informacji, że aktywność fizyczna może znacznie zmniejszyć ryzyko rozwoju tej choroby. Niezależnie od genetyki i historii rodzinnej, każdy może skorzystać z korzyści płynących z aktywnego trybu życia, zwłaszcza osoby z rodzinami, w których występowała cukrzyca typu 2.
W badaniu wzięło udział ponad 59 tysięcy dorosłych, którzy nosili na nadgarstkach opaski monitorujące aktywność. Badani byli obserwowani przez okres do siedmiu lat, a naukowcy oceniali ich wyniki zdrowotne. Badacze uwzględnili także predyspozycje genetyczne uczestników do rozwoju cukrzycy typu 2. Osoby z wysokim ryzykiem genetycznym miały 2,4 razy większe ryzyko zachorowania w porównaniu z osobami o niskim ryzyku genetycznym.
Ostateczne wyniki wykazały, że ponad godzina aktywności fizycznej o umiarkowanej lub wysokiej intensywności dziennie wiązała się z 74% niższym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2 w porównaniu z osobami, które poświęcały na ćwiczenia maksymalnie 5 minut dziennie. Ten efekt ochronny był obecny nawet po uwzględnieniu innych czynników ryzyka, w tym ryzyka genetycznego.
Ciekawym odkryciem było również to, że osoby z wysokim ryzykiem genetycznym, które były najbardziej aktywne fizycznie, miały mniejsze ryzyko zachorowania na cukrzycę niż osoby o niskim ryzyku genetycznym, które były najmniej aktywne.
Nie jesteśmy w stanie kontrolować naszego ryzyka genetycznego i historii rodziny, ale nasze odkrycie przynosi bardzo obiecujące i pozytywne wiadomości: poprzez aktywny tryb życia można +usunąć+ większość nadmiarowego ryzyka cukrzycy typu 2.
– mówi prof. Melody Ding, jedna z autorek publikacji.
Naukowcy zalecają promowanie aktywności fizycznej jako głównej strategii zapobiegania cukrzycy typu 2. Aktywność o umiarkowanej intensywności obejmuje ćwiczenia powodujące pocenie się i lekką zadyszkę, takie jak szybki marsz czy praca w ogrodzie. Natomiast aktywność o wysokiej intensywności to ruchy, które powodują dużą zadyszkę i znaczne przyspieszenie tętna, na przykład bieganie, taniec, jazda na rowerze pod górę czy kopanie w ogrodzie.
Źródło: Niezalezna.pl, PAP
Wczytuję ocenę...
