Wiele grzybów jest jadalnych, ale nie mają praktycznej wartości, gdyż albo są niesmaczne, albo bardzo małe, czy też występują bardzo rzadko. U niektórych gatunków jadalne są tylko młode owocniki. Niektóre grzyby jadalne nadają się do spożycia dopiero po długim gotowaniu lub smażeniu, w stanie surowym są trujące.
Grzyby cenione są ze względu na ich własności smakowe, zawierają jednak też witaminy z grupy B, D, E oraz sole mineralne, związki potasu i żelaza, cynk, jod, kobalt i mikroelementy występujące w zależności od gatunku. Dodatkowo są niskokaloryczne.
Grzyby można spożywać bezpośrednio (duszone, smażone, gotowane w postaci zupy) lub marynowane. Można je także suszyć i solić. Nawet jadalne gatunki grzybów, nieodpowiednio lub zbyt długo przechowywane, mogą być szkodliwe, to samo dotyczy zbyt starych lub „robaczywych” (opanowanych przez larwy owadów) owocników.
Grzyby jadalne niejednokrotnie łatwo jest pomylić z bardzo podobnymi grzybami niejadalnymi lub wręcz trującymi (często śmiertelnie!), toteż należy się nauczyć dobrze je rozpoznawać. Zaleca się zbieranie grzybów z rurkami, gdyż nie ma wśród nich grzybów śmiertelnie trujących. Mogą one spowodować co najwyżej zaburzenia pokarmowe.
Do najbardziej cenionych i popularnych grzybów jadalnych należą: borowiki, podgrzybki i koźlarze, rydze, pieprzniki, czubajki, gołąbki, gąski i opieńki, a także rosnące pod ziemią trufle.
Pierwsze listy grzybów jadalnych dopuszczonych do obrotu pojawiły się w Polsce już w XIX wieku. Według tej listy były to: pieczarka pospolita, pieczara, rydz, gołąbek, grzyb, podgrzybek, smardz, kozia broda i trufla. Obecnie dopuszczone do obrotu są 44 gatunki grzybów. borowik szlachetny (prawdziwek, wszystkie odmiany) (Boletus edulis); czubajka kania (Macrolepiota procera); gąska zielonka (Tricholoma equestre); koźlarz babka (wszystkie odmiany) (Leccinum scabrum); koźlarz czerwony (wszystkie odmiany) (Leccinum rufum); maślak ziarnisty (Suillus granulatus); maślak zwyczajny (Suillus luteus); mleczaj rydz (L. deliciosus); pieprznik jadalny (kurka) (Cantharellus cibarius); podgrzybek brunatny (Xerocomus badius).
Gdzie i kiedy szukać grzybów?
Duża część pewnych określonych gatunków grzybów zawiązuje specjalne więzi z określonymi gatunkami drzew. Związek ten nazywany jest mikoryzą. Taki układ jest korzystny zarówno dla rośliny jak i dla grzyba. Zyskują na tym także grzybiarze, którzy przemierzając po raz pierwszy jakiś obszar leśny, są w stanie domyślić się, jakich gatunków grzybów należy spodziewać się w okolicy.
Borowik szlachetny: występuje od czerwca do października najczęściej rośnie pod świerkami, ale też pod innymi gatunkami drzew.
Koźlarz babka: występuje od czerwca do października rośnie pod brzozami.
Koźlarz czerwony: występuje od czerwca do października rośnie pod topolą osiką.
Maślak zwyczajny: występuje od czerwca do października (w bardzo ciepłą jesień, bez silnych przymrozków, do grudnia) najczęściej rośnie pod sosną, rzadziej jodłą i modrzewiem.
Pieprznik jadalny (kurka): występuje od czerwca do listopada rośnie pod sosną, świerkiem, dębem i grabem.
Podgrzybek brunatny: występuje od czerwca do listopada rośnie pod sosnami, świerkami, dębami i bukami
Gołąbek zielonawofioletowy: występuje od lipca do listopada rośnie pod dębem, bukiem, świerkiem i lipą.
Gąska zielona: występuje od września do listopada ( w bardzo ciepłą jesień do grudnia)
rośnie pod sosną zwyczajną.
Mleczaj rydz: występuje od sierpnia do listopada rośnie pod sosną.
