Miasto zaczęło się rozwijać za rządów Stalina, który przewidział lokalizację gułagów na tych obszarach. Rozrosło wraz z napływem tysięcy robotników do kopalni złota i diamentów.
Miasto stanowi ważny ośrodek administracyjny, naukowo-kulturalny oraz przemysłowy. Działają tu port lotniczy oraz port rzeczny na Lenie. Jakuck szczyci się teatrami, muzeami, uniwersytetem oraz ogrodem zoologicznym, a także stadionem sportowym pod gołym niebem. Jest tu także muzeum mamutów.
Miasto jest położone na wiecznej zmarzlinie (wszystkie budynki muszą być posadowione na palach), w niedużej – jak na warunki syberyjskie – odległości (900 km) od bieguna zimna półkuli północnej (Wierchojańsk, -70 °C). Klimat ma wybitnie kontynentalny: bardzo długa i mroźna zima (średnia temperatura dnia w styczniu -38,6 °C, absolutne minimum -64,4 °C odnotowano w lutym 1891 r.), krótkie, acz ciepłe lato (średnia temperatura dnia w lipcu +19,5 °C, absolutne maksimum +38,4 °C odnotowano w lipcu 2011 r.).
Ludność stanowią głównie Rosjanie oraz Jakuci. Miasto jest siedzibą eparchii jakuckiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Przemysł wydobywczy (diamenty, złoto), spożywczy, garbarski, metalowy. Złoża diamentu w Jakucku eksploatowane od 1983 r.
