Badania koncentrowały się na artefaktach odzyskanych z trzech jaskiń w regionie Biełogorska: Zaskalnaya V, Zaskalnaya VI i Prolom II, wraz z dwoma kawałkami z Muchovets na północy Ukrainy. Międzynarodowy zespół pod kierunkiem Francesco d'Errico z Uniwersytetu w Bordeaux skanował przedmioty mikroskopem elektronowym i prześwietlał je promieniami rentgenowskimi, aby zbadać z ogromną dokładnością kawałki ochry.
Jednym z najbardziej znaczących odkryć był żółty fragment ochry z Zaskalnaya V, celowo ukształtowany w spiczaste, kredkowate narzędzie. Ujawniono wyrafinowaną sekwencję produkcyjną, która rozpoczęła się od szorstkiego skrobania, a następnie drobnego szlifowania w celu udoskonalenia kształtu. Co najbardziej niezwykłe, wykazano staranne ostrzenie kredki, wskazujące na długie jej używanie, a także udowodniono iż po złamaniu końcówki neandertalczycy zmodyfikowali powierzchnię pęknięcia, aby przedłużyć trwałość narzędzia i móc używać je dalej.
Inny kawałek ma płaską powierzchnię pokrytą głębokimi, celowo naciętymi równoległymi liniami. Analiza mikroskopowa wykazała, że wszystkie linie zostały utworzone przez konsekwentne przesuwanie tego samego narzędzia w jednym kierunku. Wzór sugeruje przemyślany projekt, a jego wykonawca dbał o to, aby uniknąć nakładania się linii i zachować ich równoległy układ.
Neandertalczycy zbierali ochrę ze źródeł oddalonych o 1,5 km od jaskiń. Różne jej kawałki były poddawane różnym zabiegom w oparciu o ich właściwości fizyczne: bardziej miękkie ochry były skrobane i mielone, podczas gdy twardsze były łuszczone.
Kredki pokazują, że neandertalczycy byli znacznie bardziej wyrafinowani niż sugerowały to wcześniejsze stereotypy. Przez większą część XX wieku zachowania symboliczne było uważane za cechę definiującą ludzi współczesnych. Kredki krymskie, z ich celowym kształtowaniem, wielokrotnym ostrzeniem i wygrawerowanymi powierzchniami, dostarczyły kolejny dowód na symboliczne intencje neandertalczyków.
